Steeds meer singles surfen naar datingsites op zoek naar een partner. Vooral gescheiden veertigers met een drukke baan zijn vaste klant. Maar hoe groot is de kans dat je via internet de (nieuwe) liefde van je leven vindt? Vijf vragen over digitaal daten.
Ons land telt tegenwoordig zo’n anderhalf miljoen alleenstaanden en hun aantal blijft gestaag groeien. Dat verklaart meteen waarom datingsites zo populair zijn. Wereldwijd zijn er tienduizenden actief. Volgens een buitenlands onderzoek zijn er in Europa alleen al 5.000 datingsites, waarvan 1.500 in Groot-Brittannië en ongeveer 200 in Nederland. Niemand weet precies hoeveel ons land er telt, onder meer omdat sommige vanuit het buitenland opereren en zich hier niet hoeven te registreren. Volgens de Federale Overheidsdienst (FOD) Economie kan iedereen zo’n site starten: er zijn geen voorwaarden om erkend te worden. Peter Menu van de Vlaamse datingsite Tesamen heeft zelf een lijst samengesteld en komt uit op 34 Vlaamse datingsites.
De datingindustrie is een van de snelst groeiende domeinen op het internet. De wereldwijde omzet wordt geraamd op bijna drie miljard dollar per jaar. De internationale marktleider is het Amerikaanse internetbedrijf Active Corp, dat niet alleen eigenaar is van de snel groeiende en ook bij ons populaire dating app Tinder, maar ook van vijftig datingsites die actief zijn in veertig landen. Het verzadigingspunt lijkt daarmee bereikt en daarom richten steeds meer sites zich op nicheklanten zoals vegetariërs, landbouwers, senioren en zelfs gothics.
Wie bezoekt datingsites?
In ons land zijn tienduizenden mensen voor korte of lange tijd lid van een datingsite. Het precieze aantal wordt niet geregistreerd en heel wat mensen zijn lid zijn van verschillende sites. Rendez Vous is de grootste Belgische, tweetalige site en telt tussen de 30.000 en 40.000 leden. Een kleinere, Vlaamse site als Tesamen heeft ongeveer 4.000 actieve leden, zegt coördinator Peter Menu. ‘Er zijn studies die beweren dat tussen de 25 en 30 procent van de singles weleens op zo’n datingsite komt, maar dat valt nauwelijks te controleren.’
Uit recent marktonderzoek van het bedrijf GfK blijkt dat van de 280 miljoen internetgebruikers in de VS er 5,6 miljoen – twee procent – actief zijn op een datingsite. Dat is een verdubbeling in vergelijking met een onderzoek uit 2009.
Een van de gangbare mythes over datingsites is dat ze vooral worden bezocht door jonge mannen. Dat blijkt niet te kloppen, zo leert een studie van de universiteit van het Duitse Bamberg. Die ondervroeg twee jaar geleden 3.535 gebruikers van datingwebsites. De gemiddelde leeftijd van de leden is 40, en 72% is single of gescheiden. 48% van de leden zijn vrouwen, tegenover bijna 52 % mannen. De geslachtsverschillen zijn dus minder groot dan verwacht. Dat de leden zich tot het internet wenden omdat ze moeite hebben om in het echte leven een partner te vinden, klopt evenmin. Bijna driekwart van de leden vindt zichzelf aantrekkelijk en gebruikt het internet als een bijkomende en vooral opwindende manier om een nieuwe relatie te vinden.
De Duitse onderzoekers legden een lijst van zeven redenen voor waarom iemand een datingsite bezoekt. Zowel voor mannen als voor vrouwen komt het vinden van een duurzame relatie op de eerste plaats. Seks is voor mannen de op een na belangrijkste reden. Chatten en het vullen van de vrije tijd volgen op enige afstand. Volgens de enquête is humor hebben het belangrijkste kenmerk om met iemand af te spreken, zowel voor mannen als voor vrouwen. Daarop volgen het opleidingsniveau, de fysieke aantrekkelijkheid, leeftijd en inkomen. De wetenschappers stellen vast dat een foto bijvoegen de kans op een date merkelijk verhoogt. Wie geen foto toont bij zijn profiel, heeft slechts 3,5% kans op een snelle date. Bij vrouwen is dat nog meer uitgesproken.
Er werd zelfs gekeken naar de Body Mass Index (BMI) van de leden en daaruit bleek dat mannelijke en vrouwelijke kandidaten met een lagere BMI veel meer kans hadden op een date dan die met een hogere BMI. Fysieke aantrekkelijkheid speelt dus wel degelijk een rol, besluiten de onderzoekers van Bamberg.
Hoe gaat het in z’n werk?
De meeste sites zijn vrij gebruiksvriendelijk. Je hebt er heel laagdrempelige, zoals Rendez-Vous, waar je enkele vragen invult en enkele minuten later online kunt gaan. Rendez-Vous is ook een van de goedkoopste: vier euro voor een week en zestien euro voor een maand. De prijzen van datingsites kunnen sterk variëren, van vier euro per maand tot een abonnement van driehonderd euro voor een jaar. Bij een datingsite ben je goedkoper uit dan bij een relatiebureau, maar dat biedt een meer gepersonaliseerde aanpak.
Sommige datingsites werken met psychologische vragenlijsten om een profiel aan te maken. Aan de hand van bepaalde algoritmes doet het systeem aanbevelingen voor een eventuele partner. Heel wat deskundigen, zoals de Nederlandse professor Roos Vonk van de universiteit van Tilburg, maken brandhout van die tests omdat ze volstrekt niet wetenschappelijk zijn.
Peter Menu van datingsite Tesamen werkt met een lijst van 150 vragen. ‘Je hebt ongeveer een halfuur nodig om ze in te vullen. De antwoorden geven de andere leden toch een beter zicht op het profiel van de mogelijke date.’ Behalve voor de hand liggende informatie zoals leeftijd, opleiding, beroep en seksuele voorkeur, moet je ook je hobby’s vermelden, je talenkennis, je ideale vakantie en je favoriete tv-programma, en moet je je levensstijl en karakter omschrijven. ‘Wij hebben controletechnieken in de vragenlijst verwerkt om er tegenstrijdigheden of onjuistheden uit te kunnen halen. Pas als alles in orde is, kan het nieuwe lid online op zoek gaan naar een date. Wij zijn duurder dan Rendez-Vous. Voor drie maanden betaal je een abonnementsprijs van 96 euro, maar ik denk dat bij ons de kans op een duurzame relatie hoger ligt dan elders, omdat onze kwaliteitseisen hoger zijn.’
Tesamen is een vzw en volgens Peter Menu een niet-commerciële datingsite. Het geld dat hij van zijn leden ontvangt, spendeert hij bijna volledig aan marketing. ‘Je moet voortdurend adverteren op het internet, anders ben je zo uit de markt gewerkt.’
Hoe groot is de kans op succes?
Voor een grote groep mensen werkt het niet. In het onderzoek van Bamberg antwoordt bijna 63% van de ondervraagden negatief op de vraag of ze via de datingsite een vaste partner gevonden hebben. Vrouwen hebben er blijkbaar meer succes (44%) dan mannen (32%). Er werd ook de vraag gesteld of de verwachtingen over de datingsite werden ingelost. Slechts 1,7% antwoordde ‘elke keer’. 12% zei dat de verwachtingen ‘vaak’ werden ingelost, 42% ‘soms’, 32% ‘zelden’ en 11% ‘nooit’.
Volgens een onderzoek van de universiteit van Chicago in 2013 is het aantal koppels dat elkaar op het internet heeft gevonden de voorbije vijf jaar met 19 procent gestegen. In Nederland vindt ruim 13% procent zijn partner via het internet, tegenover nog geen 2 % tien jaar geleden.
Zijn er misbruiken?
De consumentenorganisatie Test-Aankoop onderzocht vorig jaar de voorwaarden van een tiental sites zoals 50plusmatch, Elite Dating, Parship, Rendez-Vous, Meetic en Gleeden. Daaruit bleek dat het qua misbruiken nogal meevalt. Wel wijst de consumentenorganisatie op enkele gevaren. Zo presenteren sommige sites zich als gratis, maar als je er echt een date op wilt zoeken, word je snel naar een betalend deel geloodst. De tarieven zijn ook niet altijd duidelijk aangegeven of overzichtelijk. Als je in ons land online een contract tekent, heb je wettelijk een periode van veertien dagen om je gratis en zonder reden te bedenken. ‘In het geval van de datingsites is dat vooral zo in de theorie’, schrijft Test-Aankoop.
Sommige sites maken fictieve profielen van aantrekkelijke mannen en vrouwen aan om nieuwe leden te lokken. Een site als Gleeden beweert dat hij valse profielen verwijdert, andere websites beperken zich tot de melding dat ze geen garantie op succes kunnen geven. ‘Als je op zulke sites na zes maanden nog geen date hebt gevonden, kun je je geld niet terugvragen’, schrijft Test-Aankoop. Maar het grootste gevaar schuilt volgens de consumentenorganisatie in de ongevraagde verlenging van abonnementen.
Als je een klacht hebt over een site, kun je terecht bij de Economische Inspectie. Die overheidsdienst ontving vorig jaar 62 klachten over datingsites. Dat lijkt niet veel, maar de drempel om een klacht in te dienen is vrij hoog, want veel mensen hangen liever niet aan de grote klok dat ze actief zijn op een datingsite. Volgens de woordvoerder van de FOD Economie gingen de klachten vooral over buitenlandse sites. ‘Ze hadden betrekking op de onduidelijke prijs, de stilzwijgende verlening van een abonnement en valse profielen.’
Uit de schaarse onderzoeken over datingsites blijkt dat ook klanten flink kunnen liegen. Het online daten is een wereld van leugentjes om bestwil, waarin vrouwen zich enkele jaren jonger en mannen zich enkele kilo’s lichter voorstellen, in de hoop zo hun kansen te verhogen. In het onderzoek van de universiteit van Bamberg (zie grafiek) meldde 20 procent van de webbezoekers één keer te zijn belogen door een date. 37 procent gaf toe verschillende keren te zijn belogen. Vrouwen liegen het vaakst over hun gewicht (35%), hun profielfoto (30%) en hun leeftijd (26%) Mannen daarentegen liegen het meest over de soort relatie die ze zoeken (45%), hun burgerlijke stand (36%) en hun gewicht (38%).
Peter Menu kent het fenomeen, maar hij vindt het niet verstandig. ‘Waarom liegen? Bij een afspraak val je toch meteen door de mand als blijkt dat je toch niet zo aantrekkelijk of jong bent als je je had voorgesteld op de site. Een leugen is niet meteen de beste basis om een relatie te starten, lijkt me.’
Wat brengt de toekomst?
Zoals de datingsites marktaandeel inpikken van de relatiebureaus, zo zullen de betalende internetsites steeds meer concurrentie ondervinden van gratis sites en nieuwe types van sociale media zoals Tinder. Dat is een gratis app die verbonden is met een account op Facebook. Tinder is in korte tijd geweldig populair geworden, met wereldwijd al meer dan 500 miljoen leden.
Volgens sommigen heeft het meer weg van een vleeskeuring, want als je ingelogd bent, krijg je foto’s te zien van andere leden die zich bij jou in de buurt bevinden. Daarbij staat een kruis en een hartje. Als je op het kruis drukt, wijs je dat lid af en krijg je de volgende foto te zien, tot je denkt de ware gevonden te hebben en op het hartje drukt. Dan kun je beginnen chatten en eventueel een afspraak maken.
Tinder is gratis, maar het heeft onlangs een betalende versie – Tinder Plus – gelanceerd in de VS en Groot-Brittannië voor wie ouder is dan 28 en meer service verlangt. De kostprijs bedraagt maandelijks ongeveer twintig euro. Tinder Plus biedt je de mogelijkheid om foto’s die je per ongeluk hebt afgekeurd te recupereren en om een partner te zoeken in een omgeving naar keuze.
Maar het nieuwe buzzword is ‘draagbare apps’. De Amerikaanse datingsite Match.Com lanceerde een tijdje geleden de eerste draagbare dating-app, die geïnstalleerd kan worden in smartwatches of internethorloges. Die app registreert en analyseert welke muziek je downloadt van iTunes, welke serie je bekijkt op Netflix, wat je doet op Facebook en welke spullen je koopt op internet. Enkele algoritmen later is er een profiel van jou gemaakt. De app zoekt een passend profiel en geeft een trilsignaal als zo iemand zich in jouw omgeving bevindt. Zo blijft altijd en overal de hoop gloeien dat je vroeg of laat de partner van je dromen tegenkomt, want het is die hoop die deze industrie draaiende houdt.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier