Ik heb altijd een zwak gehad voor die op het eerste zicht wat stugge Finnen die na enkele biertjes erg leuke gabbers blijken vol humor en onverwachte invalshoeken.
Ik heb altijd een zwak gehad voor die op het eerste zicht wat stugge Finnen die na enkele biertjes erg leuke gabbers blijken vol humor en onverwachte invalshoeken. Honderden keren ‘Kipis’ (santé) geroepen. Ooit nog onverwacht op een Rolling Stones-concert gezeten in Helsinki. Nokia had ‘een kleine verrassing’.
In België had Nokia een gigantisch overwicht met een marktaandeel tot 80 procent in de jaren ’90 tot een stuk in de jaren 2000. De meesten van onze generatie zijn mobiel volwassen geworden dankzij Nokia. Wij zagen de verlegen Finnen groeien in hun status als wereldleider met een globaal marktaandeel van 40 procent. Zelfs toen Apple, een it-bedrijf toch, begin 2007 de iPhone aankondigde, lachten we de ambitie van Steve Jobs weg. Nokia zou wel snel met een antwoord komen. Dat antwoord kwam er niet. En is er nog steeds niet.
Wat is er gebeurd met de Europese telecomgiganten Nokia, Ericsson, Siemens, Alcatel, wereldtop op het vlak van innovatie en technologie. Allen weggedrumd door de it-bedrijven Google, Cisco, Apple en Microsoft, en in toenemende mate ook door Chinese copycats zoals Huawei en ZTE. Europa was blind geworden, ging uit van zijn eigen sterke almachtigheid, verloor zich in hardware en telefonie terwijl sofware en data al lang de trom sloeg. Nu hinken ze achteraan, hebben in tegenstelling tot de Amerikaanse softwarebedrijven lege zakken en moeten duizenden zeer goede en duurgetrainde medewerkers aan de deur zetten.
Het is opvallend dat Nokia september vorig jaar gekozen heeft voor de Canadees Stephen Elop (in de Verenigde Staten hebben ze het over ‘de Noord-Amerikaan’) als eerste niet-Finse ceo. Dat Elop er zes maanden later voor zou zorgen dat het aandeel met 20 procent zou kelderen, dat hadden ze in Helsinki niet verwacht. Zeker niet tijdens de hoogmis van de gsm-jongens, het Mobile World Congres in Barcelona.
Stephen Elop liet het brandende Symbian-boorplatform voor wat het was, een puinhoop, maar koos onverwacht niet voor de Google Android-oplossing, wel voor de kleinste speler in de mobiele wereld, het Windows Phone 7-platform van Microsoft. En dat deed niet alleen de wenkbrauwen van de Nokia-aandeelhouders fronsen. Hadden ze beter moeten weten? Stephen Elop is met 300.000 aandelen, goed voor een waarde van 3,4 miljoen dollar, de 8ste belangrijkste individuele aandeelhouder van Microsoft.
Zou er eigenbelang bij geweest zijn? Of het een juiste beslissing was zullen we pas over 6 tot 12 maanden weten, maar dat Elop zijn nek uitgestoken heeft is duidelijk. Het is de vraag of hij zijn nek niet te ver heeft uitgestoken en veeleer op twee paarden had moeten wedden, zowel op Microsoft als op Google. Het enthousiasme waarmee hij voor zijn copain Steve Balmer koos was net iets te groot. Ik hoop dat het de Finnen niet zuur zal opbreken. Kipis!
