De rolstoel en de rollercoaster

Ons bomma is deze week 101 jaar geworden. Pienter, alert en trots, nog steeds. En bij de pinken. Het schuifelkarretje heeft ze pas vorig jaar langs de kant gezet. Voortaan is de rolstoel haar transportmiddel. Toen de eerste betaalbare computers uitgebracht werden was ze 75. Toen de eerste gebruiksvriendelijke webbrowser ‘Mosaic’ uitgebracht werd, was ze 81. Ze heeft het allemaal laten passeren. Enkel een gsm heeft ze een tijdje uitgeprobeerd, tevergeefs want te complex. Ook de vaste telefoon is inmiddels verdwenen. Voor haar was en is televisie het informatiescherm.

Ons bomma is deze week 101 jaar geworden. Pienter, alert en trots, nog steeds. En bij de pinken. Het schuifelkarretje heeft ze pas vorig jaar langs de kant gezet. Voortaan is de rolstoel haar transportmiddel. Toen de eerste betaalbare computers uitgebracht werden was ze 75. Toen de eerste gebruiksvriendelijke webbrowser ‘Mosaic’ uitgebracht werd, was ze 81. Ze heeft het allemaal laten passeren. Enkel een gsm heeft ze een tijdje uitgeprobeerd, tevergeefs want te complex. Ook de vaste telefoon is inmiddels verdwenen. Voor haar was en is televisie het informatiescherm.

Het toont hoe pril, hoe jong de it-sector nog is. Voor het grote publiek is het hoogstens een jonge twintiger, met amper ervaring, met veel puisten ook nog, met veel deuken, bugs en talloze onvolkomenheden, maar met een onwaarschijnlijke toekomst. Midden jaren ’90 schreven we jaren aan een stuk dat dit nu eindelijk het jaar van het ‘local area network’ (lan) zou worden en titelden we dat de it-manager geen lan-terfanter was. Vandaag hebben we het over het ‘body area network’…

De hoeveelheid data die we de jongste tien jaar te verwerken krijgen, overtreft de informatie die we de jongste 3.000 jaar verworven hebben. En de rollercoaster lijkt nooit te stoppen. Het gaat nog steeds harder, sneller. Als we vandaag over big data spreken, waar hebben we het dan over in 2040?

We zitten gekluisterd aan computer-, tablet-, gsm- en tv-schermen naar een stroom informatie te kijken, waar we dagelijks zelf een tsunami van data aan toevoegen. Sociale media barsten van persoonlijke gegevens. Straks worden we uitgerust met een gps-chip, overal traceerbaar. Onze ooglens detecteert automatisch de gegevens van passanten en gelijkgestemden, grote broer is altijd aanwezig.

Ons bomma zal het niet meer meemaken. Waar staan we als de it-sector 101 jaar oud zal zijn? Wie weet, als wij dat nog mogen meemaken.