Zij zijn digitaal geboren, mijn twee zonen, een stuk na 1990, de generatie die opgroeide met computers, geen tikmachines en verbeterlinten meer gezien.
Zij zijn digitaal geboren, mijn twee zonen, een stuk na 1990, de generatie die opgroeide met computers, geen tikmachines en verbeterlinten meer gezien.
“Nee, je bent niet gedownload, je bent gewoon geboren”, vertelde ik hen met verbijstering. Digitaal geboren, voor wie een camera niet langer een digitale camera is, maar gewoon, welja een camera. Voor zover dat dit toestel nog een eigen leven beschoren is. “Weet je nog, de tijd dat we een aparte camera, gsm en gps-toestel hadden?” Ik hoor het hen al zeggen binnen vijf jaar.
Het is een wonderbaarlijke generatie die aan elkaar plakt dankzij Netlog, Facebook, chat en sms’jes. Een generatie van korte grappige kattebelletjes, digitaal in communicatie, analoog in affectiedrang en aandachtsdrift. Wij, de ‘digitale immigranten’, opgegroeid zonder computers, mét verbeterlinten, kijken met enige verbazing naar dat opgroeiend wild.
“Binnen de vijf jaar moeten we 20 procent van onze it’ers vervangen en zitten we dus met één vijfde digitaal geborenen bij ons. Zijn we snel genoeg om hen op te vangen?” vroeg een cio van een internationaal vertakte Belgische onderneming zich af. Moeten we ons zorgen maken? Moeten we ons plooien? Nee toch. Digitaal geborenen worden op een piëdestal gezet. Wij kunnen zeker van hen leren, maar zij nog veel meer van ons.
“Digital natives zijn cool, maar vaak helemaal niet geconnecteerd met de business”, vertelde de cio van de grootste frisdrankmultinational. De digitale immigranten kunnen hen nog behoorlijk wat bij brengen. Ervaring is de beste leerschool, toch? Ook voor digitaal geborenen. Zij die mij ‘s morgens het zwijgen opleggen: “Still loading. Please wait.” Ik denk dat wij sneller op de bal speelden, analoog weliswaar.
