Dublin Web Summit: een kakofonie van starters

Structureel en organisatorisch is er nog werk aan de Dublin Web Summit.

De internationale pers doet de Dublin Web Summit 2013 af als een ware succes-editie. Klokte het aantal aanwezigen vorig jaar nog af op 3.000, konden organisator Paddy Cosgrave en zijn team dit jaar zowat 10.000 inschrijvingen noteren. Great!

Waarom zo veel starters naar Dublin trekken? Om hun bedrijfje te promoten natuurlijk, maar ook om interessante keynotes mee te pikken en om contacten te leggen. Ook een vijftiental Belgische start-ups tekende present, waaronder 87 Seconds.

Voor een jong Belgische bedrijfje zoals het onze heeft zo’n event zeker een meerwaarde, al was het maar als netwerkevent, om internationale contacten kan leggen. Web Summit brengt ambitieuze en gelijkgestemde technologie-ondernemers samen van over de hele wereld, en biedt starters de mogelijkheid om mensen en bedrijven (én ook concurrenten) te ontmoeten uit je eigen niche.

De inspiratie, de kennis en de best practices die uitgewisseld worden vormen zonder meer een surplus. En waarom zou je je niet laten inspireren om een nieuwe tool in je eigen management of organisatie te introduceren, om wat innoverender voor de dag te komen?

Overload Deze succeseditie had als nadeel dat het een té grote kakofonie van starters was, waarbij de kwaliteit van de initiatieven niet altijd je dat was. 1000 start-ups, elk met een kleine stand, naast mekaar opgesteld, in rijen voor zover het oog kon zien, is van het goede teveel. Je raakte het overzicht kwijt, en de overload aan informatie viel moeilijk te verteren.

In een dergelijke context word je bijzonder kritisch ten opzichte van je collega-ondernemers, zeker wanneer het om de zoveelste sociale media en foto-sharing apps draait. Want je komt in je complexe zoektocht naar interessante partners onvermijdelijk in contact met minder overtuigende projecten.

Een gevolg van zo’n kakofonie is dat bedrijven zich dan vreemd beginnen te gedragen om alsnog op te vallen. Tussen de vele originele marketingstunts waren er twee uitblinkers: ‘Wally app’ (uit de Verenigde Arabische Emiraten), dat met behulp van drie groene dwergen promotie voerde in de conferentieruimte; en het Franse ‘Vintagers’, dat net hetzelfde deed maar dan met schaars geklede danseressen. Bij momenten werkelijk ridicuul en ethisch onaanvaardbaar, maar die jongens haalden wel de blog van de Financial Times.

Op beurzen zoals de Dublin Web Summit kan de ROI voor heel wat bedrijfjes ook niet echt groot zijn. Er lopen immers maar weinig rechtstreekse klanten of prospects rond die de nieuwe apps of e-commerce initiatieven kunnen uittesten.

Een groot deel van de starters is er eerder om investeerders en durfkapitalisten te overtuigen en een eerste of tweede financieringsronde rond te maken.

Doelstellingen Belgische starters die geïnteresseerd zouden zijn om deel te nemen aan de editie in 2014 maken dus best een lijstje met enkele duidelijke doelstellingen. Is de verplaatsing de moeite en het geld wel waard? Ben ik daar om te netwerken, om investeerders te overhalen, om mijn service of mijn product te verkopen, om beta-gebruikers te overhalen of om wat zichtbaarheid te creëren?

Concrete targets en vooraf geplande ontmoetingen (met collega’s, concurrenten en investeerders) zijn van cruciaal belang. Ook het deelnemen aan de 4-minuten-pitches voor de jury met sleutelfiguren uit de technologiesector is een goede oefening. Er lopen in Dublin verschillende investeerders rond, maar zonder afspraken en zuiver op goed geluk ga je ze in ze deze broeihaard nooit vinden. Of toch heel erg moeilijk.

Dit jaar was misschien een succeseditie op basis van het aantal aanwezigen, maar structureel en organisatorisch is er nog heel wat werk aan de winkel. Ook aan de wifi-verbinding overigens, die het al snel liet afweten.