E-afval wordt prangend probleem

‘Groene it’, het is haast een modewoord te noemen. Maar de term behelst alleen ecologisch bewustzijn tijdens het gebruik van ict-infrastructuur. Op de VN-conferentie in Nairobi wordt deze week de vinger gelegd op wat er ná gebruik met elektronica gebeurt.

We schreven het vorige vrijdag nog in Data News: groene it is erg populair. Maar wat gebeurt er na gebruik van elektronica, wanneer apparatuur versleten is? Industrielanden produceren elk jaar naar schatting 50 miljoen ton afval van elektronische goederen, schat Unep (United Nations Environment Programme). Veel van dat ‘e-afval’ wordt gedumpt in ontwikkelingslanden. De Verenigde Naties bespreken het probleem deze week op een conferentie in Nairobi, die de Basel Conventie moet herzien. Dat document is in 1992 opgesteld om de hoeveelheid gevaarlijk afval in te perken.Oorzaken van die enorme berg e-afval zijn de alsmaar lagere prijzen die mensen voor elektronische apparatuur moeten betalen en de alsmaar snellere ontwikkeling van de technologie. Veel van wat er daardoor in de industrielanden overbodig wordt, komt in Afrika terecht. Per maand zouden er, aldus een studie van het Basel Action Network, zo’n 100.000 computers aankomen in de haven van het Nigeriaanse Lagos. Onder het mom van herbruikbaarheid is zowat drievierde van die naar Afrika gestuurde berg elektronische apparatuur totaal onbruikbaar en dus vuilnis. Of beter: gevaarlijk afval, want computers en consoorten bevatten veel zware metalen en gevaarlijke chemicaliën die bijvoorbeeld bij verbranding in het milieu terechtkomen.De conferentie zal bespreken hoe het dat dumpen van e-afval via reguleringen aan banden kan leggen. Of zoals een spreker het stelde: “De nood aan Basel is nooit zo evident geweest in deze geglobaliseerde wereld.”