Een zwarte zondag

Het zijn fijne vrienden, geen domoren eigenlijk, geen schobbejakken, die vorige zondag niet gingen stemmen.

Het zijn fijne vrienden, geen domoren eigenlijk, geen schobbejakken, die vorige zondag niet gingen stemmen. Die ouwe dooddoener ‘wat maakt mijn stem uit’. Met 700.000 waren ze, Belgen die geen stem uitbrachten. In Brussel ging bijna een kwart niet achter het gordijntje. Als er al een drapperie was. In Bergen, de stad van de premier, zag ik kartonnen dozen staan.

Maar opvallend deze keer, de lange rijen wachtenden. Dat kennen we van verkiezingsbeelden in een Sub-Saharisch Afrikaans land, maar hier in België? Moesten er eerst nog een aantal vingertoppen in inkt gedopt worden? Schaamrood. Het computersysteem liet het afweten. Niet dat er er sprake was van big data, slechts een handvol bits moesten verwerkt worden. En het liep helemaal fout. Staan we versteld dat ons land het niet goed doet op het vlak van ict readiness?

De technologie voor deze stembusgang zijn we gaan halen in Venezuela: een ahum, toonbeeld van hightech. België, wereldwijd koploper op het vlak van e-banking, heeft blijkbaar niet de kennis in huis voor e-voting. Het hoofdkwartier van Swift, dat miljarden transacties per jaar controleert, bevindt zich in Waals-Brabant, maar een eenvoudig stemsysteem uitwerken? Ho maar.

Onze democratie is gebaseerd op het stemrecht, meer nog, op stemplicht. Wil het onder zijn belabberd imago uit, dan heeft de it-sector ook de verdomde plicht om dit te onderbouwen met een degelijk systeem. Want elke stem telt. Dat is nu meer dan ooit wel duidelijk.