De nieuwe Fitbit Charge is de eerste die volledig ‘Google’ is. Met verbeterde sensoren, extra apps en een langer batterijleven dat ons het verleden moet doen vergeten. Wij liepen er een maand mee rond.
Google kocht Fitbit zo’n vier jaar geleden en werkt sindsdien, met wisselend succes, aan de integratie. Het eindpunt van die integratie lijkt nu in zicht, want deze Charge 6 is de eerste Fitbit die volledig op het vernieuwde Google Health platform moet draaien. Hoe werkt dat? Tijd voor een uitgebreide test.
Installatie
De Fitbit-app is nu volledig geïntegreerd met Google, wat betekent dat je onder meer je Fitbit-account aan een Google-account moet hangen. Als dit je eerste toestel is, kan je gewoon je Google-account gebruiken. Je linkt het toestel aan je smartphone (Android dan wel iOS) via Bluetooth en gaat verder met de installatie.
Die installatie en synchroniseren met Bluetooth werkt vrij vlot. De grootste last bij het installeren is misschien nog wel het ontstellend aantal toestemmingen die je moet geven. Er zijn vier verschillende ‘privacy policies’ en ‘terms of services’ die je verplicht moet goedkeuren om het toestel in dienst te nemen, plus optionele toestemmingen voor Google Wallet, Google Maps, YouTube Music, locatietracking en meer, afhankelijk van de functies die je verder wilt gebruiken. Het in gebruik nemen van nieuwe toestellen voelt met de dag meer aan als een namiddag bij de notaris.
Stijl
Maar laten we naar een fleuriger onderwerp gaan: het uiterlijk. De Charge 6 is een slank model met een kleiner scherm waarvan je vrij snel vergeet dat het aan je pols zit. Hij komt in drie kleurtjes: wit, zwart en fel koraalrood. Daarbij is het toestelletje zelf gemaakt van metaal en glas, met rubberen bandjes. Het geheel is water- en stofdicht en kan tegen de verschillende omstandigheden die we ondertussen van sportwearables gewend zijn.
Al bij al lijkt de tracker heel sterk op de Charge 5, maar is deze versie wat goedkoper (je vindt hen voor een aanbevolen prijs van 159,95 euro). Nieuw is de haptische knop aan de zijkant. Dat is het type dat je niet echt indrukt, maar eerder aanraakt, waarna je Fitbit zoemt om aan te geven dat je ‘druk’ geregistreerd werd. Deze knop zet het scherm aan en kan dubbelen als ‘terug’-knop bij het navigeren. Verder bedien je het toestel door te swipen op het aanraakschermpje.
Scherm
Die bediening via het scherm is ok maar niet geweldig. Zoals wel vaker met aanraakschermpjes is het vaak wat klooien als je natte vingers hebt (hallo, zwembad) of handschoenen draagt. En afhankelijk van wat je wil doen heb je ook best wel wat schermpjes om te doorbladeren. Van links naar rechts swipe je door YouTube Music, Google Maps, een hoop hartscans en timers, eventuele push notifications en je ‘Exercise’ schermpje waar je de tracker voor sportoefeningen start. Een veeg naar boven gaat naar Google Wallet en een reeks instellingen, een veeg neerwaarts toont je dan weer alle info die er voor die dag of week al getrackt is, inclusief stappen, oefeningen enzovoort. Hierover had ik liever wat meer controle gehad. Ik begrijp dat Google mij heel graag een YouTube Music abonnement wil verkopen, maar wanneer je dat niet hebt, zit zo’n toegewijd schermpje eerder in de weg. De mogelijkheid om hier de volgorde aan te passen of een aantal schermpjes weg te laten, zou aangenaam zijn.
Wat je wel kan aanpassen is je standaard ‘klokscherm’. Daarvoor kan je kiezen uit een aantal kleurtjes en stijlen die je via de Fitbit-app installeert. Over het algemeen is het scherm klein maar helder. We hadden alvast weinig last met het aflezen van de informatie. Wel is die informatie soms erg summier. Wanneer je een oefening start, krijg je bijvoorbeeld niet langer het uur te zien. Niet echt een multitasker van een wearable, dus. Ook voor extra info over hoe je het doet, zal je altijd nog je smartphone nodig hebben. Een voorbeeld: bij het zwemmen krijg je alleen te zien hoe lang je al bezig bent. Hoe ver je gezwommen hebt, wat je hartslag daarbij was en andere informatie krijg je pas achteraf in de app.
De app
Die app is dan wel weer erg gestroomlijnd en doet wat ze moet doen: data tonen en bijhouden hoever je richting je doelen zit. We vonden de app makkelijk in gebruik en redelijk laagdrempelig, zeker in vergelijking met sommige meer gespecialiseerde tracker-apps die je om de oren slaan met cijfertjes.
Wie die cijfertjes toch wil, zal in veel gevallen wel moeten bijbetalen. De Fitbit-app probeert je, in mijn ogen, namelijk iets te nadrukkelijk een Premium-abonnement te verkopen. ‘Dit is je slaapritme, maar wil je weten wat de impact daarvan op je gezondheid is, neem dan premium’. ‘Dit is je Stress Management Score, maar wil je daar meer info over: neem Premium.’ De Fitbit-app voelt op die manier een beetje als zo’n mobile game dat je de hele tijd in-app aankopen wilt aansmeren. En we weten dat het nemen van een abonnement voor extra diensten ondertussen vaak voorkomt, maar het stoort toch voor een app die verplicht is bij een toestel waar je al honderdzestig euro voor hebt neergeteld.
Nu met meer Google
Nieuw in de Charge 6 is dat het toestel nu kan synchroniseren met sporttoestellen van partners, zoals Peloton, NordicTrack en Tonal. En daarnaast werd het ook uitgebreid met extra diensten, voornamelijk van Google. Fitbit Pay, voor zover dat nog bestond, is vervangen door Google Wallet, bijvoorbeeld.
Wat misschien nog het meest in het oog springt is de ondersteuning voor Google Maps. Die werkt door te synchroniseren met je smartphone. Start je tochtje op je telefoon en je krijgt op je horloge simpele instructies wanneer je links, rechts of rechtdoor moet. Iets gelijkaardigs gebeurt met YouTube Music: speel je die muziekstreamingdienst af op je smartphone, dan kan je pauzeren of skippen vanop je tracker. De Charge 6 komt met een maand gratis YouTube Music, maar daarna moet je de maandelijkse tien euro ophoesten om van deze functie gebruik te maken.
De extra apps zijn op veel vlakken een vooruitgang, maar het lijkt hier ook wel heel duidelijk dat Google van zijn trackers een ‘walled garden’ wil maken waaraan zoveel mogelijk eigen abonnementen en diensten gekoppeld worden. Integratie met externe diensten zoals pakweg Spotify, Deezer of godbetert de muziekspeler van je smartphone is momenteel niet mogelijk.
Doelen
De Charge is traditioneel Fitbits meer ‘casual’ fitness tracker. Dit is niet het professionele toestel dat je gaat gebruiken om te trainen voor een marathon, en dat hoeft ook niet. Het is eerder bedoeld voor de gewone gebruiker die wat meer wil bewegen. Zoals andere Fitbits probeert de Charge 6 je elk uur minstens 250 stappen te laten zetten. Je wordt gamification-gewijs ook aangezet om vijf keer per week te sporten, al kan sporten ook ‘een stevige wandeling richting bakker’ zijn.
Dat sporten kan je zelf starten via het schermpje ‘Exercise’. Daar kan je dan meteen ook een doel instellen, afhankelijk van de sport in kwestie: hoe ver wil je wandelen, bijvoorbeeld, of hoe lang wil je sporten. De tracker laat je dan weten wanneer je je doel bereikt hebt.
Tracking
Daarnaast ‘trackt’ het toestel je ook, en zal hij dus automatisch herkennen wanneer je aan het hollen bent richting trein. Verder houdt de Charge 6 een reeks ondertussen veelvoorkomende data bij. Denk daarbij aan EKG (elektrocardiogram) en EDA scans (verschillen in hartritme), dagelijkse hoeveelheid stappen, verbruikte calorieën, afgelegde afstand en ‘Active Zone Minutes’. Dat laatste zijn de periodes waarin je hartslag de hoogte in gaat.
‘Het is onze meest accurate tracker tot nu toe’, zei TJ Varghese, director of Product Management bij Google, aan de pers tijdens de voorstelling. De Fitbit gebruikt onder meer machine learning om die accuraatheid te verbeteren. En toegegeven, de tracking van bijvoorbeeld baantjes in het zwembad of stappen is goed, en zeker beter dan sommige concurrenten (we kijken naar jou Polar, die er altijd enkele baantjes naast zit), maar is ook nog niet feilloos. Op een kilometer zwemmen zat de Fitbit er bijvoorbeeld 25 meter naast, een foutenmarge van 2,5 procent dus. Bij buitensporten als lopen, fietsen of wandelen zal dat beter gaan, omdat de ingebouwde GPS hier mee het verschil kan maken.
Verder wordt ook de kwaliteit van je slaap getrackt. ’s Nachts houdt het toestel je huidtemperatuur, zuurstofniveau, ademhaling en hartritme bij en toetst het die af tegenover je ‘normale’ situatie. ’s Ochtends krijg je dan een simpele slaapscore op honderd, en een overzicht van hoeveelheid tijd in REM-slaap, lichte en diepe slaap.
Charging
Een van de betere punten van deze Charge 6 is tot slot nog de batterij. Opladen gebeurt via een lader met magneetjes die je op de achterkant van de Fitbit aansluit. Dat werkt redelijk, maar kan soms wat gevoelig liggen. We dachten meermaals dat we het toestel ingeplugd hadden, terwijl de aansluiting net niet juist zat en er dus niet werd opgeladen. Het komt dan ook goed uit dat de batterij lang meegaat. In de praktijk duurt het zes tot zeven dagen voordat je opnieuw moet opladen.
Conclusie
De Charge 6 is, zeker in zijn prijsklasse, een zeer degelijk toestel met een aantal handige functies. Dit is geen volledige smartwatch of professionele fitness tracker, en dat hoeft ook niet. Zeker nu meer grote techbedrijven voornamelijk richting de duurdere modellen gaan, is het leuk om een redelijk simpele tracker te hebben die van een bekend merkt komt. Met zijn ingebouwde GPS en verbeterde sensoren doet de Charge 6 wat hij moet doen, en niet meer. Nadeel daarbij is dat de bediening soms beter kan, en dat je een of meer abonnementen zou moeten afsluiten als je er echt het meeste uit wilt halen.
We vonden hem vooral handig voor de ‘gamification’, die kleine duw richting meer bewegen die je tijdens de koude wintermaanden nodig hebt om toch uit de zetel te komen. Wie vooral zijn algemene gezondheid wat wil opkrikken, komt met de Charge 6 dus best een eind.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier