De hoeveelheid elektronisch afval stijgt. Hoewel er in Europa veel wordt gerecycleerd, blijft minstens de helft op de afvalberg belanden.
Volgens de Global E-waste Monitor is de wereldwijde hoeveelheid elektronisch afval de laatste vijf jaar met 21 procent toegenomen. Voor 2019 gaat het om 53,6 miljoen ton. In 2018 lag dat op 51,8 miljoen ton. In 2014 nog op 44,4 miljoen ton. Het gaat om alle afval op batterijen of met een stroomaansluiting. Van die 53,6 miljoen ton wordt slechts 17,4 procent verzameld en gerecycleerd.
Meer recyclage, maar niet genoeg
Europa en dan specifiek West-Europa doet het zowel beter als slechter, naargelang de interpretatie. Europa genereert 12 miljoen ton elektronisch afval per jaar, 16,2 kilo per inwoner.
Daarmee doen we het per inwoner slechter dan Azië (24,9 miljoen ton in totaal, maar slechts 5,6 kilo per inwoner), Noord- en Zuid Amerika (13,1 miljoen ton in totaal, 13,3 kilo per inwoner) en Afrika (2,9 miljoen ton in totaal, 2,5 kilo per inwoner). Enkel Oceanië komt per inwoner in de buurt van Europa met 0,7 miljoen ton in totaal, goed voor 16,1 kilo per inwoner.
Aan de positieve kant wordt het elektronisch afval in Europa wel beter verzameld en gerecycleerd. Dat is het geval voor 42,5 procent van alle elektronisch afval in Europa. In Azië is dat slechts 11,7 procent, in Noord- en Zuid-Amerika 9,4 procent, in Afrika 0,9 procent en in Oceanië 8,8 procent.
Al zitten we daarmee nog steeds met omgerekend zo’n 9,3 kilo per inwoner dat niet via gepaste kanalen wordt gerecycleerd, wat hoger is dan de totale hoeveelheid elektronisch afval per inwoner in sommige werelddelen.
West-Europa
Het rapport keek ook specifiek naar West-Europa en komt daar uit op een recyclagecijfer van 54 procent. Maar tegelijk ook op 20,3 kilogram elektronisch afval per inwoner, een stuk meer dan het Europese gemiddelde. We recycleren weliswaar de helft, maar genereren ook veel meer elektronisch afval dan andere regio’s.
De Global E-waste Monitor is een rapport van het Global E-waste Statistics Partnership waar onder meer de ITU, de International Telecommunication Union, aan meewerkt. Ook de VS en de WHO werken samen aan de samenstelling van de cijfers.
De onderzoekers merken daarbij op dat door niet te recycleren ook waardevolle materialen zoals goud, zilver, koper of platinum niet wordt gerecupereerd. Aan de huidige trend stevenen we tegen 2030 af op 74 miljoen ton elektronisch afval per jaar.
Wel geeft het rapport enige hoop op verdere recyclage. Zo hadden in 2014 slechts 61 landen, samen 44 procent van de bevolking, een e-waste beleid, of wetgeving hierrond. Tegen oktober 2019 lag dat op 78 landen of 71 procent van de bevolking. Zo hebben China en India intussen extra inspanningen gedaan.
Per productcategorie
Kijken we naar welk afval er wordt gegenereerd dan bestaat de grootste groep uit kleine elektronica zoals stofzuigers, fototoestellen, ventilatoren, goed voor 17,4 miljoen ton in 2019. Nadien volgen de grote toestellen (wasmachines, droogkasten, ovens…) met 13,1 miljoen ton.
Voor ‘temperatuur uitwisselend materiaal’ heeft het rapport een aparte groep. Dat zijn onder meer airconditioners of koelkasten, goed voor 10,8 miljoen ton en meteen ook de grootste groeier (+7 procent) in de statistieken ten opzichte van 2014. Nadien volgen beeldschermen (ook tv’s) met 6,7 miljoen ton, klein IT- en telecommateriaal met 4,7 miljoen ton en lampen met 0,9 miljoen ton.
Opvallend: Alle categorieën zijn met 2 tot 7 procent gegroeid sinds 2014, behalve beeldschermen. Daar daalt het totale gewicht van het elektronisch afval met één procent.. Dat komt volgens het rapport niet omdat er minder wordt weggegooid, maar wel omdat die toestellen vandaag veel lichter zijn. Vroeger ging het immers om zwaardere CRT-schermen, vandaag zijn dat dunne en lichtere varianten.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier