Niet meteen voor dagelijks gebruik in computers, maar herschrijfbare dataopslag in DNA is een doorbraak in biologische toepassingen.
Niet meteen voor dagelijks gebruik in computers, maar herschrijfbare dataopslag in DNA is een doorbraak in biologische toepassingen.
Dat in een gewone cel er een grotere en complexere dataopslag bevindt in de vorm van de informatie in de celkern, is wel geweten. Onderzoekers in het departement voor ‘bioengineering’ van de Stanford-universiteit zijn er nu in geslaagd een stukje van het DNA-materiaal in de celkern aan te wenden voor herbeschrijfbare dataopslag.
In het verleden was men al erin geslaagd DNA in een cel te ‘beschrijven’ met informatie door stukjes DNA te schakelen, maar dat was slechts eenmalig mogelijk. Het op een betrouwbare wijze kunnen herschrijven van informatie is nieuw en vormt een doorbraak, wordt onderstreept. Daarbij wordt gebruik gemaakt van enzymen waardoor een stukje DNA naar believen voorwaarts of achterwaarts kan worden gelezen, vergelijkbaar met de ‘0’ en ‘I’ staten van een bit. Momenteel hebben de onderzoekers een één-bit geheugen gedemonstreerd, en nu wordt gewerkt aan een acht-bit (byte) geheugen. De onderzoekers hebben tevens aangetoond dat de verandering behouden blijft in latere generaties van de betrokken cel (een ‘Escherichia coli’-bacterie).
Of dergelijke ‘geheugencellen’ ooit in computers zullen opduiken, is wel nog de vraag (ook al omdat de ‘schrijfsnelheid’ erg laag is: het duurt ongeveer een uur om de omschakeling van het stukje DNA te bekomen). Veeleer wordt er gedacht aan ‘systeempjes’ die kunnen helpen bij onderzoek en opvolging van specifieke toestanden, zoals kanker of de levensloop van cellen.
Liefhebbers vinden meer informatie in het artikel terzake, zoals gepubliceerd in de ‘proceedings’ van de National Academy of Sciences van de VS.
