Het aanbieden van gratis wifi aan bezoekers mag niet worden belemmerd

BELTUG krijgt steeds meer vragen van warenhuizen, industrie, banken, overheidsinstellingen, gemeentes, … over de verplichtingen bij het aanbieden van gratis wifi aan bezoekers. Is het nodig gebruikers – persoon of toestel – te kunnen identificeren? Moeten er gegevens worden bijgehouden?

Er is hierover nogal wat verwarring. De telecomoperatoren hebben zware verplichtingen over het registreren en bewaren van data en identificatiegegevens van eindgebruikers, met het oog op eventuele samenwerking met justitie en politie. Deze verplichtingen zijn niet van toepassing op de wifi-netwerken die bedrijven en overheidsinstellingen op hun eigen domein opzetten.

Niettemin voorziet de wet een achterpoortje, waarbij ook aan netwerken op privaat domein een reeks van nog niet nader bepaalde regels opgelegd kunnen worden. Dit via een nog te beslissen KB, waaraan wordt gewerkt. BELTUG vindt dit geen goed idee. Een strenge aanpak, met doorgedreven identificatie en andere verplichtingen, zou het aanbod aan wifi-netwerken inperken, terwijl de vraag erg groot is.

De mobiele netwerken zijn geen volwaardig alternatief. Er is immers het groeiende probleem van de indoor bedekking met de alsmaar strengere isolatievereisten. Daarenboven is er de kost voor het gebruik van mobiele data, die men voor bezoekers wil vermijden. Het gebruik van 4G, op het vlak van snelheid een waardige concurrent van wifi, is nog lang niet wijd verspreid. Het kan ook niet de bedoeling zijn dat men min of meer verplicht wordt om een beroep te doen op een operator voor lokale wifi , omdat de regels te zwaar en de verantwoordelijkheden te groot zijn.

BELTUG vindt het belangrijk dat bedrijven en publieke instellingen niet geconfronteerd worden met disproportionele eisen. Het Hof van Justitie in Luxemburg oordeelde zelfs dat de verplichtingen inzake het bijhouden van gegevens die opgelegd worden aan telecomoperatoren te ver gaan. Het lijkt dan ook weinig zinvol verplichtingen aan bedrijven en overheidsinstellingen op te leggen.

In de praktijk worden meerdere oplossingen gebruikt. Enkel voorbeelden. Vaak wordt bij het inloggen een acceptatiepagina met disclaimer voorzien, zonder verder identificatie. Of er is een (vast) paswoord in de vergaderzaal, of een paswoord voor een conferentie. Anderen sturen een code per SMS aan de mobiele telefoon, wat impliceert dat de persoon zijn mobiel nummer moet opgeven.

BELTUG vindt dat deze mogelijkheden behouden moeten blijven. Een zeer gebruiksvriendelijke en laagdrempelige gebruikersinterface om te kunnen aanloggen op een draadloos netwerk is cruciaal.

Een verplichte doorgedreven identificatie en dataretentieplicht zal trouwens leiden tot een opslag van allerlei persoonsgebonden gegevens. Hoe zit het met de privacy van de gebruikers van deze wifi-netwerken?

Het standpunt van BELTUG:

De betrokken overheidsdiensten dienen af te stemmen over de noden inzake identificatiegegevens, in het bijzonder het BIPT, de privacy commissie, de FCCU en justitie.Een kader dat gratis wifi zeer ruim toelaat op privaat domein, zonder disproportionele eisen. Het kan niet de bedoeling zijn dat niet-operatoren die wifi willen aanbieden aan hun bezoekers zware verplichtingen opgelegd krijgen, die het aanbod in het gedrang brengen. Vanzelfsprekend dient men mee te werken met justitie indien nodig. Duidelijke definities van het publiek en privaat domein. Eigen aan wifi-netwerken is dat het bereik niet gelijk loopt met een eigendom. Voor BELTUG is een belangrijk criterium de intentie om wifi aan te bieden aan de eigen bezoekers, eigen terras, parking,..

Er is constructief overleg met het BIPT, en BELTUG zal dit standpunt ook bepleiten bij de toekomstige minister die ICT binnen zijn bevoegdheden heeft.

Het volledig standpunt van BELTUG, in samenwerking met V-ICT-OR (ICT-verantwoordelijken van de lokale besturen), is beschikbaar op www.beltug.be