Hoe Facebook, Google en Apple ons eeuwen terug in de tijd brengen

‘Onze privacy is verleden tijd’, schrijft Amid Faljaoui, directeur van de Franstalige Roulartamagazines. ‘De smartphone is de afstandsbediening van ons leven geworden. En die is als de tong van Aesopus: zowel het beste als het slechtste der dingen.’

Eeuwen geleden leefden we in dorpjes en gehuchten, waarin iedereen wist wat de ander deed. Privacy bestond niet. Dankzij Google, Facebook, Apple of Amazon is ons privéleven opnieuw geheel doorzichtig geworden, en keren we dus eigenlijk honderden jaren terug in de tijd.

De smartphone die we overal mee naartoe nemen, is een echte klikspaan. Het toestel registreert al onze verplaatsingen, onze internetactiviteiten, onze interacties met contacten, enzovoort. En met de digitale gegevens die we op het net laten slingeren, kunnen ook onze gewoontes en agenda’s gereconstrueerd worden.

Een beetje technologiekenner zal zeggen dat dat probleem eenvoudig verholpen kan worden; dat het volstaat om Facebook te weigeren gegevens over ons te verzamelen via geolokalisatie. Technisch is dat inderdaad mogelijk, maar een verslag van de KUL toonde al aan dat Facebook die gegevens toch, via een omweg, te pakken kan krijgen.

Anderen zullen menen dat het blootgeven van privacy de prijs is die je betaalt in ruil voor zeer nuttige en gratis apps. Anders gezegd denken die mensen dat gegevens prijsgeven, met inbegrip van de meest persoonlijke, de prijs is voor kosteloosheid.

Internetgiganten als Google, Facebook, Apple of Amazon kunnen vandaag de dag het een en ander te weten komen over onze interesses, onze zoekopdrachten op internet, onze onlineaankopen, onze relaties, onze routes, onze muzikale smaken. Daarna kruisen ze al die gegevens om ons te profileren en ons vervolgens heel gerichte reclame te verkopen. Nogmaals, het is pijnlijk, maar sommigen zijn bereid die prijs te betalen met het verlies van hun anonimiteit. Soit!

Maar weten ze dat die internetgiganten, en zij zijn nog lang niet de enigen, niet van plan zijn het daarbij te laten? Morgen zullen we op straat herkend worden via gezichtsherkenningapps als DeepFace. Morgen zal men weten of u een goede of slechte bestuurder bent, en zal men die gegevens naar uw verzekeraar kunnen sturen, die u dan zal kunnen laten vallen of u een waanzinnige premie zal kunnen aansmeren. Morgen zal men onze gezondheidstoestand te weten komen via sensoren in smartwatches die onze hartslag of suikerspiegel meten, en zal men die gegevens wederom kunnen doorspelen naar mensen die daar interesse in hebben: onze verzekeraar, bankier of toekomstige werkgever.

Zelfs ons liefdesleven kan overhoop gegooid worden door apps die gelinkt zijn aan onze smartphone, en die onze emoties kunnen interpreteren door bijvoorbeeld ons stemgeluid te analyseren. Zelfs onze diepste gedachten zullen geen geheim meer zijn voor onze partner of werkgever. Dat is niet noodzakelijk positief, want het liefdesleven en het maatschappelijk leven zullen niet weerstaan aan volledige transparantie. Als we morgen de gedachten van anderen kunnen lezen, is het waarschijnlijk dat die ‘gave’ erg ongelukkig maakt.

Besluit: de smartphone is de afstandsbediening van ons leven geworden. En die is als de tong van Aesopus: zowel het beste als het slechtste der dingen.

(Trends/Tendances)