Menig trendwatcher voorspelde een jaar of vier jaar geleden dat we vandaag allemaal met een smartwatch zouden rondlopen. De Apple Watch mag den wel het populairste horloge ter wereld geworden zijn, de innovatie lijkt intussen ver te zoeken. Waarom is de wearable nog steeds niet de Communicator uit Star Trek? En waarom loopt Jan met de pet er maar niet warm voor?
Net zoals onze noorderburen elk glas bruiswater gemakshalve een Spa Rood noemen, zo wordt een slim horloge door het grote publiek al gauw als een Apple Watch bestempeld. Anderen blijven het ding stug een iWatch noemen, terwijl Apple die productnaam nooit heeft gebruikt. Hieruit kan je twee conclusies trekken: 1) het grote publiek heeft na al die jaren nog steeds niet veel kaas gegeten van smartwatches en andere wearables, en 2) het enige merk dat redelijk succesvol aan de weg timmert in deze nichemarkt is Apple.
Het fruitmerk geeft geen concrete cijfers vrij met betrekking tot zijn slimme uurwerken, maar volgens topman Tim Cook is de verkoop van de Apple Watch in het vierde fiscale kwartaal van 2018 met ruim 50 procent gestegen. Marktvorser IDC becijferde dat het om zo’n 4,2 miljoen stuks moet gaan – ongeveer 1,5 miljoen exemplaren meer dan in hetzelfde kwartaal een jaar eerder.
De groei is voor een groot deel te danken aan de introductie van de Apple Watch Series 4 (vanaf 429 euro) die sinds half september te koop is, met onder meer een groter scherm, valdetectie en een ECG-functie om hartfilmpjes (elektrocardiogram) te maken. Dat laatste snufje werkt voorlopig overigens alleen in Amerika.
In vergelijking met bijna 47 miljoen verkochte iPhones, in hetzelfde kwartaal, lijken 4,2 miljoen smartwatches misschien een peulschil. Maar een flop kan je de Apple Watch bezwaarlijk noemen. Ter illustratie: in het laatste kwartaal van 2017 verkocht Apple volgens analisten al meer (slimme) uurwerken dan de volledige Zwitserse horloge-industrie samen. Een industrietak met honderden jaren ervaring op de teller, waar Apple de markt pas in 2014 betrad.
Wie is (en wordt) de grootste?
Niet Apple, maar het bij ons wat minder bekende Chinese Xiaomi is momenteel de grootste fabrikant van wearables. Xiaomi haalde het fruitmerk in het derde kwartaal van 2018 in, onder meer dankzij de uitstekende verkoopcijfers van de Mi Band 3, een zacht geprijsde fitnesstracker (geen echte smartwatch dus). Het watchOS van Apple is wel het belangrijkste platform en dat blijft voorlopig ook zo.
Marktvorser IDC waagde zich aan een voorspelling voor 2022 en voorziet tegen die tijd een marktaandeel van bijna 36 procent voor Apples ecosysteem. De tweede plaats (22 procent) zal voor Android zijn, niet te verwarren met Wear OS. Android voor wearables is een volledig gratis besturingssysteem van Google dat vooral populair is onder Chinese fabrikanten. Googles meer belangrijke Wear OS-platform belandt volgens IDC in 2022 op de derde plek met 20 procent, gevolgd door kleinere spelers als Samsung (Tizen) en Fitbit (Fitbit OS).
Een iPhone of een Android-telefoon?
Een nadeel van de Apple Watch (al zou de fabrikant uit Cupertino het zelf eerder een ‘feature’ durven noemen) is dat het klokje uitsluitend compatibel is met iPhones. Zonder die smartphone heb je er niet veel aan, tenzij je voor het meer zelfstandige ‘cellular’ model met ingebakken eSIM kiest. Die duurdere uitvoering, te herkennen aan de rode ring op de digitale kroon, is in België evenwel nog niet verkrijgbaar.
Ben je een Android-gebruiker, dan kijk je best uit naar een ander slim uurwerk dat wél goed met jouw smartphone samenwerkt. Dat kan een smartwatch zijn met Wear OS, het besturingssysteem van Google, zoals de Huawei Watch 2 (vanaf 199 euro). Maar er zijn ook andere platformen. Zo draait de nieuwe Galaxy Watch van Samsung (vanaf 309 euro) op Tizen 4.0, een op Linux gebaseerd opensource-besturingssysteem dat onder meer door Samsung zelf en Intel is verfijnd. Je vindt het ook terug in bepaalde smart-tv’s van de Zuid-Koreaanse techreus. Wearable-fabrikant Fitbit bracht in december dan weer versie 3.0 uit van zijn Fitbit OS, bedoeld voor de modellen Ionic en Versa (vanaf 199 euro). Al deze klokjes werken overigens ook probleemloos samen met een iPhone: de Apple Watch is zo ongeveer het enige uurwerk dat niét cross-platform connecteert.
Een grote naam die in het lijstje ontbreekt is LG. Deze andere Zuid-Koreaanse gigant heeft wel degelijk smartwatches in het gamma, waaronder de fonkelnieuwe hybride W7 met ‘fysieke’ wijzers’, maar in België zijn ze voorlopig niet meer te koop, waarschijnlijk omdat de concurrentie te zwaar is. Wat niet wil zeggen dat de ingenieurs van LG stilzitten. Uit een recent ingediend patent blijkt namelijk dat het bedrijf aan een nieuwe smartwatch werkt met een camera in de polsband, zodat je ook zonder smartphone foto’s kan maken. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Voor elk genoemd platform bestaat er een aparte app-winkel. Het ruimste aanbod aan smartwatchtoepassingen vind je in de App Store van Apple en de Google Play Store. Tizen is langzaam maar zeker aan een inhaalslag bezig, bij Fitbit is de keuze nog tamelijk beperkt. Onze ervaring is overigens dat het aantal beschikbare apps niet zo belangrijk is. Waar het om gaat is dat je dié apps kunt installeren die voor jou essentieel zijn. Dat hangt onder meer af van de apparaten die je bezit en diensten die je gebruikt. Zo is het met een Fitbit Versa prima mogelijk om muziek te downloaden via Deezer of om thuis je Nest Thermostaat of Philips Hue-verlichting te bedienen. Heb je daarentegen een abonnement bij Spotify en een slimme thermostaat van een ander merk, dan blijf je met dit uurwerk voorlopig op je honger zitten. Bij de kleinere platformen zijn sommige apps ook betalend, terwijl ze bij Apple en Google meestal gratis zijn. Dat komt omdat ze vaak niet door de fabrikant zelf zijn ontwikkeld, maar door een enthousiaste gebruiker die er een leuk zakcentje aan wil overhouden.
Duizenden wijzerplaten
Voor een fervent horlogeliefhebber tellen natuurlijk ook de wijzerplaten. Die zijn op elke smartwatch verwisselbaar, met complicaties die dikwijls tot in detail zijn te tunen. Complicaties zijn alle extraatjes op de wijzerplaat die niet met de tijdsaanduiding zelf te maken hebben, zoals een chronometer of de zonnestand. Goed om te weten: de Apple Watch heeft een paar dozijn ‘watch faces’, waaronder enkele hele fraaie, maar het klokje ondersteunt vooralsnog geen wijzerplaten van andere ontwikkelaars. Het aanbod valt daarom in het niet bij de duizenden designs die je – gratis of voor een appel en een ei – voor Wear OS en Tizen kunt downloaden. Ben je vooral op zoek naar een wat meer uniek model smartwatch, duik dan zeker eens in de catalogus van merken als Fossil, Skagen, Armani of Michael Kors, met ook heel wat modellen voor vrouwen. De meeste van deze uurwerken worden aangedreven door Googles Wear OS.
Wie in het dagelijkse leven geen analoog horloge draagt, behoort eigenlijk überhaupt niet tot de doelgroep van een smartwatch
We begonnen dit verhaal met de stelling dat de nieuwste generatie smartwatches maar weinig innovatie laat zien. De grootste recente verbetering is de autonomie: waar de eerste modellen amper het eind van de dag haalden, gaat de accu van de Samsung Galaxy Watch bijvoorbeeld vlot drie, soms wel vier dagen mee. Dat begint erop te lijken. Smartwatches zijn ook steeds vaker waterdicht en voorzien van gps-functionaliteit, en sinds kort kunnen klanten van bepaalde banken in België ook contactloos betalen met het gadget, via Apple Pay en Google Pay. De alternatieven van de concurrentie, Samsung Pay en Fitbit Pay, zijn bij ons momenteel nog niet beschikbaar.
Sportief en gezond
Toch blijft de smartwatch na al die jaren in de eerste plaats een doorgeefluik van de berichtjes en notificaties van je mobiele telefoon. Of een (extra) afstandsbediening voor je streaming muziekdienst of de vele andere gadgets in je woning, gaande van je robotstofzuiger tot je slimme bewakingscamera. Allemaal best handig, maar het zijn geen killer-toepassingen. Ze zitten namelijk ook al op je smartphone. De enige twee uitzonderingen daarop vormen de gezondheidsapps en fitnesstoepassingen. Wie een beetje sportief is (of juist heel fanatiek) haalt met een moderne smartwatch een sidekick en virtuele trainer van formaat in huis. Erg prettig bij de nieuwste generatie slimme horloges is dat ze in staat zijn om zelfstandig activiteiten te herkennen. Ga je fietsen of hardlopen, dan wordt de work-out automatisch herkend én geregistreerd. Dat scheelt niet alleen een boel gehannes op dat piepkleine schermpje, je vergeet ook nooit meer om een training te starten en te stoppen, iets wat behoorlijk frustrerend kan zijn. Voor het bredere publiek zijn er dan weer apps die je aanmanen om meer te bewegen, of om aan de slag te gaan met ademhalingsoefeningen die je helpen om te ontspannen.
Het slimme van een smartwatch zit ‘m vooral in de automatische detectie van activiteiten. Dat scheelt sportieve gebruikers enorm veel gehannes en een heleboel gemiste trainingen.
Van deze sportieve toepassingen is het een kleine stap naar gezondheid. De Fitbit Versa komt op dit punt origineel uit de hoek met het onderdeel Female Health Tracking, bedoeld om vrouwen meer inzicht te geven in hun vruchtbaarheidsperiodes en in het verband tussen de menstruatiecyclus en hun algehele gezondheid. Door het invoeren van symptomen als hoofdpijn en krampen geeft de Versa bijvoorbeeld cyclusvoorspellingen die almaar nauwkeuriger worden. Eén blik op het uurwerk, en de draagster weet meteen in welke fase zij zit. Kort voor de volgende eisprong kan er zelfs een notificatie worden verstuurd.
Ook Apple zet de komende jaren zwaar in op gezondheid met wat volgens CEO Tim Cook weleens ‘Apples grootste bijdrage aan het menselijke ras’ zou kunnen betekenen. Hij verwijst daarmee onder meer naar de ResearchKit en CareKit van het bedrijf, platformen die eindeloos veel medische gegevens genereren, onder meer via de sensoren van de Apple Watch. Door gebruikers via hun gadgets (vrijwillig) deel te laten nemen aan medische onderzoeken hoopt Apple dat ziektes in de toekomst eenvoudiger kunnen worden doorgrond. Een belangrijke stap daarin is de eerdergenoemde ECG-functie van de Apple Watch Series 4, waarmee in een vroeg stadium hartproblemen kunnen worden opgespoord.
Samengevat
Dat brengt ons bij die andere vraag: waarom loopt Jan met de pet nog steeds niet met zo’n smartwatch rond? Het antwoord is eigenlijk heel simpel: wie in het dagelijkse leven geen analoog horloge draagt, behoort eigenlijk überhaupt niet tot de doelgroep van een smartwatch. Het is immers in de eerste plaats een uurwerk, dat de datum en de tijd weergeeft.
De toegevoegde waarde van een slim horloge, voornamelijk een doorgeefluik van de smartphone, is tot nader order zo nihil dat het maar weinig consumenten op andere gedachten zal brengen. Uitzonderingen zijn de mensen die vaak sporten of veel met hun gezondheid bezig zijn. Maar zelfs met hun enthousiasme zal de smartwatch wellicht altijd wel een nicheproduct blijven, net zoals dat met het klassieke horloge eigenlijk ook het geval is.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier