Het is uitgerekend kustgemeente Blankenberge die uitpakt met een primeur. De kinderen van de middelbare school, niet toevallig van het plaatselijke college, moeten allemaal verplicht een iPad aanschaffen.
Het is uitgerekend kustgemeente Blankenberge die uitpakt met een primeur. De kinderen van de middelbare school, niet toevallig van het plaatselijke college, moeten allemaal verplicht een iPad aanschaffen.
“We moeten meegaan met onze tijd”, vertelt de directeur. “Een klaslokaal ziet er nog steeds hetzelfde uit als in de vorige eeuw: er staat een schoolbord, er ligt een krijtje en de leerlingen zitten op een rij in schoolbanken. Waarom zouden computers, digitale borden en tablets niet in een leeromgeving passen”, vertelt hij in verscheidene kranten. En gelijk heeft die brave man. Ik mag wel hopen dat alle leraars een speciale opleiding krijgen. Voor zover ik kan merken bij mijn zonen van 15 en 17 jaar is daar nog heel wat werk aan de winkel. En in één beweging mag ook de opleiding informatica een stuk aantrekkelijker worden. “Saai”, klinkt het unisono, zeker als je tabelletjes moet leren maken in Excel of andere duffe programma’s.
Ik heb vooral mijn bedenkingen bij de onvoorwaardelijke keuze voor de toch wel bijzonder prijzige iPads. Zijn er ook andere leveranciers geconsulteerd? Ouders mogen het toestel in drie jaar afbetalen, maar voor heel wat gezinnen is dat toch een erg dure grap. De vrees is dat er naar analogie met ‘klasse-justitie’ ook klasse-onderwijs ontstaat. Sommige gezinnen zullen moeten uitwijken naar andere scholen want onbetaalbaar. Opgepast, ik vind de iPad zelf uitstekend en gebruiksvriendelijk maar hoop toch dat de schooldirecteur de leerlingen er ook op zal wijzen dat in China kinderen van dezelfde leeftijd tot 12 uur per dag werken in erbarmelijke omstandigheden om die iPads te produceren. In die zin heeft een school ook zijn maatschappelijke verantwoordelijkheid.
