De IBM PC was wel een bijzonder vreemde eend in de IBM bijt, mede door de keuzes van de opmerkelijke Don Estridge, leider van het IBM PC ontwikkelingsteam in Boca Raton (Fla.).
De IBM PC was wel een bijzonder vreemde eend in de IBM bijt, mede door de keuzes van de opmerkelijke Don Estridge, leider van het IBM PC ontwikkelingsteam in Boca Raton (Fla.).
Ver weg van IBM’s mainframe- en mini-machtscentra slaagde hij erin een systeem te produceren dat een voor IBM ongekende openheid bood, en dat in minder dan een jaar tijd. Dat kon zo snel omdat zijn team in ongeziene mate gebruik maakte van non-IBM materiaal: een processor van Intel (wel de goedkopere 8088 i.p.v. de betere 8086), een besturingssysteem van Microsoft (hoewel ook Digital Research’ CP/M-86 en het UCSD p-System werden geleverd), geen ‘mainframe’-programmeertaal maar Basic, een ASCII encodering (en niet IBM’s eigen EBCDIC), tot en met een ‘little endian’ architectuur en niet ‘big endian’ (onderwerp van één van de oudere ‘heilige oorlogen’ in de ict-wereld). Op 12 augustus werd het resultaat van zijn werk in New York aangekondigd als de ‘IBM Personal Computer’, met een prijskaartje van 1.565 dollar.
Voor dat geld kocht je een systeemeenheid met toetsenbord, een cassetterecorder interface, 64KB werkgeheugen en Basic in ROM. Beeldscherm, floppies, printer, interfaces als een seriële RS-232 waren opties. Hiermee leek IBM wel wat tussen twee markten in te zitten, want een cassetterecorder voor dataopslag was veeleer iets voor de toenmalige huiscomputers (inclusief de matige kwaliteit van dataopslag). De prijs was dan weer puur bedrijfsgericht, ook al omdat met een monochrome, niet grafische monitor het toestel zelfs meer op een terminal leek (zij het zonder die functie te vervullen… IBM bracht later wel een 3270 PC uit, maar de producten van onder meer Attachmate bleken hiervoor meer waar voor hun geld te bieden). Bovendien moesten heel wat bijkomende interfaces (zoals RS232 serieel, parallel, …) nog worden bijgekocht, zodat de beschikbare insteekvoeten voor uitbreidingskaarten snel waren ingenomen.
Kortom, het was dan ook heel erg toepasselijk dat IBM voor de marketing van deze vreemde eend een beroep deed op die andere, uiterst ‘loveable’ wereldvreemde excentriekeling, in casu Charlie Chaplin in zijn rol als zwerver. De langlopende reclamecampagne, met Charlie Chaplin, gewoonlijk met een roos in de hand bij de IBM PC, wordt als een van de meest geslaagde ooit beschouwd.
