Voor het eerst in zijn geschiedenis gebruikt het tennistoernooi in Wimbledon AI om zijn lijnrechters te vervangen. Die AI stuit echter op stevige kritiek.
154 jaar heeft Wimbledon menselijke lijnrechters ingezet om te beslissen of een bal al dan niet binnen het speelveld is gevallen. Dit jaar zijn die lijnrechters vervangen door een ‘electronic line calling’ (ELC)-systeem, genaamd Hawk-Eye. En dat gaat niet meteen van een leien dakje.
Hawk-Eye bestaat nog maar net, maar heeft al een gelijkaardige reputatie als de videoscheidsrechter VAR in het voetbal: volgens veel spelers (en kijkers) zit de AI er soms naast. Onder meer de Britse tennisster Emma Raducanu meldde dat de AI een bal die haar tegenstander in een van de wedstrijden speelde als ‘in’ bestempelde terwijl die ‘uit’ was. De krant The Telegraph rapporteerde dat deze bal op televisiebeelden ook ‘uit’ leek te zijn.
Andere problemen draaien om bruikbaarheid. Speler Ben Shelton moest een match sneller proberen uit te spelen, omdat de AI-lijnrechter niet goed meer werkt wanneer het donker wordt. Dove spelers horen dan weer de beslissingen niet die het systeem maakt. Een menselijke lijnrechter doet dat niet alleen met stem, maar ook met handsignalen.
Uitgevallen
Er was dus al gemorrel, en dan moest de AI nog uitvallen op een belangrijk punt in een match. Dat gebeurde in een match tussen Russische Anastasia Pavlyuchenkova en de Britse Sonay Kartal. Tijdens een 4-4 game punt, waarbij Kartal vrij ver uit speelde, stopte het ECL-systeem opeens met het maken van beslissingen. De (menselijke) umpire moest het spel even stilleggen en het punt opnieuw laten spelen. Een punt dat Kartal deze keer won. Volgens Pavlyuchenkova werd de game hierdoor van haar gestolen.
Op zich zijn AI-lijnrechters niet nieuw. De Australian Open gebruikt ze al een paar jaar om tennismatchen te helpen beslechten. Het Hawk-eye-systeem voor Wimbledon wordt gemaakt door een Brits bedrijf en maakt gebruik van een netwerk van tien camera’s die zestig beelden van hoge resolutie per seconde maken. Het gaat dus eerder om een machinevisionsysteem, en niet het soort generatieve intelligentie die we momenteel met AI associëren.
Maar net als voetbal, is tennis een sport met veel emoties, waar er van zo’n technologie geen fouten wordt geduld. Er wordt alvast geopperd om het systeem te laten bijstaan door een menselijke rechter. Net als veel bedrijven, lijkt ook Wimbledon te merken dat de technologie alleen niet zaligmakend is.