Je krijgt het op een papiertje

Verdwijnen de krantenwinkels uit het straatbeeld? Vermoedelijk wel. Later zullen we onze kinderen vertellen, kijk, daar was een dagbladhandelaar gevestigd. Een wat?

Frank en Dominique van dagbladhandel ‘t Spieke uit Kampenhout stoppen ermee. Daarmee verdwijnt de laatste gazettenwinkel uit het dorp. Te weinig marges, er wordt steeds meer online op de lotto gespeeld en er wordt minder gerookt. Er was geen reden meer om bij de dagbladhandelaar binnen te springen, ook al compenseerden beiden het papierverlies met de verkoop van broodjes. Verdwijnen de krantenwinkels uit het straatbeeld? Vermoedelijk wel. Later zullen we onze kinderen vertellen, kijk, daar was een dagbladhandelaar gevestigd. Een wat?

Ook ik stap niet elke week een krantenwinkel binnen. En toch, ik ben de zoon van een drukker. Onze pa werkte in een kleine drukkerij in Sint-Lambrechts-Woluwe, bij Wannes van Tisjke Spiek. Onderkast en bovenkast, de hoofdletters bovenaan, in lood nog. Ik heb dus moedermelk en drukinkt tegelijk binnen gekregen. Moest dus wel letters plassen. Voorbestemd voor de schrijversstiel.

Drukkerijen zijn niet dood, nog steeds een Belgische markt van 2,3 miljard euro met 12.000 werknemers. 3.000 minder dan 5 jaar geleden. Er gaan tientallen imprimeries per jaar over de kop, maar papier is nog niet dood. Nog niet. Jaarlijks dropt Ikea zijn catalogus bij 212 miljoen huisgezinnen wereldwijd, daarmee verslaat het de Bijbel. En vaak blijft dat meubelboekje wekenlang liggen op de salontafel. Een handelaar in tuinapparatuur in de buurt van Huldenberg besloot vorig jaar om zijn folder niet meer te drukken. Klanten konden toch alles op de website lezen? Hij zag zijn omzet meteen fors dalen. Een website ligt niet op je bureautafel.

Papier zal nooit verdwijnen, denken de meeste uitgevers. En papier zal inderdaad niet van de leestafel schuiven. Het zal niet dezelfde ‘look and feel’ hebben, maar zal wel dezelfde samenstelling hebben. Ook dat zal digitaal verworden tot een opplooibaar realtime informatiemedium. Het zal geen krant zijn, ook geen magazine. Die notie verdwijnt. Kranten zijn magazines geworden. Weekendmagazines. En tijdschriften schuiven op naar kranten met een uitgebreid online aanbod. Wie zal winnen is nog niet duidelijk. Vermoedelijk gaan we naar consolidaties en verregaande samenwerkingen waarbij het al lang niet meer duidelijk zal zijn, het zelfs niet zal uitmaken of het nu een gazet dan wel een magazine is. Zolang de inhoud maar sterk en onderscheidend is. Overal dezelfde flinterdunne verhaaltjes is onhoudbaar. Ook de lezer wil ‘content’ zijn over zijn ‘content’, toch?

Het digitale infomedium bestaat nu al, maar in een ruwe vorm, de tablet. Nog voor 2020 wordt dit een flinterdun ‘papiertje’ dat in je vestzak past en aangedreven wordt door 3G, 4G of 5G. Always on. Het laatste nieuws over de strapatsen van Didier Bellens bij Belgacom? Meteen het jongste interview, de onthullingen en de ontkenningen. De video met de tranen van Steve Ballmer op zijn vroege afscheidsrede, live of bijna live? Download het meteen. Wat zeg ik, downloaden? Nog zo’n vaag begrip uit het verleden. Het zal meteen beschikbaar zijn. Hic et nunc.

Ik zal het niet missen, maar veel Belgen blijkbaar wel. De reclameblaadjes zal je wel nog steeds binnenkrijgen op je digitale ‘papiertje’ maar bonnetjes knippen zal er niet meer bij zijn. Ook daar zullen kinderen straks smakelijk om lachen. Moeder knipte nog bonnetjes uit een krantje en nam die mee naar de winkel. Nou moe. De krantenwinkel van Frank en Dominique zal in je binnenzak zitten. De broodjes zullen we wel missen.