Neen ik wil uw LinkedIn-vriendje niet zijn

Het is al een tijdje geleden dat ik mail kreeg van de Nigeriaanse prins of de wereldloterij over mijn winnende deelname. Maar spam is niet weg, ze wordt vandaag gretig aangeleverd door LinkedIn.

Er moeten mij meerdere ergernissen over LinkedIn, de Facebook van het kantoorvolk, van het hart. Het begint bij de manier waarop je LinkedIn toestemming geeft om je mailbox te doorzoeken naar contacten. Leuk voor collega’s en oude schoolkameraden. Maar het slaat door wanneer de site elk mogelijk adres waar je ooit mee gemaild hebt te suggereren als connectie. Neen, ik wil mama niet aan mijn professioneel netwerk toevoegen.

Hallo iedereen, elke keer

Die vraag krijg je niet 1 of 2 keer, maar elke keer je inlogt. In een haastige bui heb ik zo bijna 950 mensen die ik amper ken toegevoegd. Toen ik dacht dat het gevaar geweken was, kwam er een tweede scherm. Dit keer met de vraag of ik nog een paar andere random adressen wou overtuigen om lid te worden van LinkedIn? Inclusief de random Info@-adressen van bedrijven die me ooit eens iets stuurden.

Ik begrijp dat groei belangrijk is. Maar Is dit wat een professioneel netwerk moet doen om zieltjes te winnen? Ik zou alvast door de grond zakken van schaamte als ik ooit per ongeluk op ‘ja’ klik.

Het jammere is dat niet iedereen zich kan inhouden. Dat betekent dat ik op dagelijkse basis connectieverzoeken krijg van mensen die ik niet ken. Willen ze met mij in contact komen of hebben ze per ongeluk op ‘invite all’ geklinkt? Wie zal het weten?

‘Leiders’

Uiteraard is er ook de manke mobiele app, de eveneens matige interface en de manier waarop mannen van rond de 40-50 de hele tijd inspirational quotes (“Don’t be a boss, be a leader” en dat soort onzin) delen.

In alle ernst: werkt dat soort onzin? Want ik klasseer hen intussen in hetzelfde hokje als mijn tante Roza die de hele dag plaatjes deelt over dierenliefde of ‘echte vriendschap’. Graag iets meer professionaliteit, jij business professional always trying to achieve more. Want in’t Engels it sounds much interessanter.

Maar mijn emmer loopt helemaal over nu ik op regelmatige basis uitnodigingen, promo’s en events krijg aangeboden op mijn Gmailadres. Niet toevallig het adres waarmee ik op LinkedIn geregistreerd ben. De uitgeverij van mevrouw A vraagt of ik naar haar boekvoorstelling wil komen. De heer V organiseert een event over data en wil mij een ticket slijten. Dingen die ik vaak al op mijn professioneel adres ontvang, maar nooit om heb gevraagd in mijn privé-inbox.

De heer V was gelukkig zeer eerlijk. “We zijn verbonden op LinkedIn en ik heb alle adressen van mijn contacten gedownload en gemaild.” Ik heb hem op licht verzuurde toon afgesnauwd, maar ik waardeer zijn excuses en uitleg. Fijn is het niet, maar nu weet ik als niet-marketeer dat het een koud kunstje is om je contacten in één klap te spammen. Ik kreeg om het goed te maken trouwens een gratis kaart voor zijn event. Maar ik sta eerlijk gezegd niet te springen om naar een bedrijf te luisteren over data, net nadat het heeft aangetoond dat het niet zo nauw omspringt met mijn eigen gegevens.

Maar het zijn toch je contacten?

Ja. De organisaties die mij spammen zijn (on)rechtstreeks allemaal contacten. Maar daar knelt het schoentje: waar ik op Facebook nog de selectie maak tussen toffe en minder toffe mensen, wil ik als journalist vooral graag connecteren met relevante contacten.

Vertel mij uw nieuws, laat me weten als u die topjob hebt en dan neem ik uw inspirational quotes er graag bij. Maar ik heb u nooit toestemming gegeven om mij via het adres dat daar aan vasthangt te overspoelen met promomails. Wie mijn profiel trouwens effectief leest ziet dat ook staan. Voornaam.achternaam at datanews.be. De plek waar u dat soort dingen kwijt kan en waar ik ze met plezier zal lezen.

LinkedIn is intussen eigendom van Microsoft en dat is een geweldige zet voor die laatste. Want de site is wel degelijk een goudmijn van professionele informatie. Maar, beste Microsoft, beste Satya Nadella, kuis die boel alsjeblieft grondig op. Anders dreigt je duurbetaald professioneel netwerk te verwateren tot een irritante marketingtool dat die felbegeerde young potentials liever links laten liggen in ruil voor een mix van Slack, Facebook, Whatsapp, Twitter en wie weet, ooit een jonge start-up die het allemaal iets keuriger en gebruiksvriendelijker doet.