Nieuwe ‘Flight Simulator’ is een etalage voor Microsoft-technologie

Een piepkleine minderheid van consumenten zal zich rot amuseren met Microsoft Flight Simulator. Voor de rest van de buitenwereld ziet technologiereus Microsoft het vooral als een uitstalraam om de kracht van zijn andere producten en diensten, zoals cartografietoepassing Bing Maps en cloudinfrastructuur Azure, te laten zien.

De kans dat de nieuwe videogame Microsoft Flight Simulator een ruim publiek zal treffen lijkt niet erg groot: er is al een kranige pc nodig om de software te doen draaien, en de actie die zich voltrekt op het scherm is ook niet meteen van dezelfde flitsende aard als die van pakweg Microsofts schietspellenreeks Halo. Het is de eerste nieuwe editie van Microsofts langlopende Flight Simulator-reeks in veertien jaar tijd (de vorige was Flight Simulator X uit 2006), een serie games die altijd al gericht is geweest op een kleine maar fanatieke community van vluchtsimulatorfans. Of – zoals oprichter Martial Bossard van Asobo, de in Bordeaux gevestigde Franse gamestudio die de game ontwikkelde samen met een designteam in Redmond, ze noemt – simmers.

“Dit is een game voor diegenen die een authentieke vliegervaring zoeken”, vertelt Bossard. “Diegenen die kicken op realisme, nauwkeurigheid. Alles ziet er zo ‘echt’ mogelijk uit, van de atmosferische krachten die tegen je vliegtuig botsen tot de functies in de cockpit. We hebben met cad-data gewerkt van fabrikanten als Airbus, Boeing, Cessna en Beechcraft, die hun tuigen ook zo accuraat mogelijk in Flight Simulator willen. Sommige van onze ontwikkelaars hebben vlieglessen genomen om zintuiglijk inzicht te krijgen in hoe het besturen van een vliegtuig werkt.”

Oude filosofie

Flight Simulator leek altijd al een vreemde eend in de bijt bij Microsoft. Nochtans was de eerste editie uit 1982 een van de allereerste producten – vòòr Windows, vòòr Office – die het op dat moment nog piepkleine softwarebedrijf op de markt bracht. Het was zelfs niet eens echt eigen makelij, toen: Microsoft-oprichters Bill Gates en Paul Allen voelden dat de pc, op dat moment nog maar pas boven de doopvont gehouden door IBM, van cruciaal belang zou zijn voor de doorbraak van hun bedrijf, en brachten een – weliswaar door hen ontwikkelde – conversie van een bestaand product van softwarebedrijf Sublogic onder hun eigen Microsoft-vlag naar dat platform. De bedoeling daarvan was om niet alleen de rekenkracht van de computer te laten zien, maar ook wat zij, als softwaremakers, daar allemaal mee aankonden. Die filosofie keert achtendertig jaar later, in zekere zin, terug naar deze nieuwe editie van Flight Simulator: deze keer vooral om de kracht van Microsofts Bing Maps-cartografiedienst, de Azure-cloudinfrastructuur en het Ajax Content Delivery Network van het bedrijf uit te stallen.

“Het is een showcase voor Microsoft en zijn technologie”, zegt Matt Booty, directeur van de gamestudio’s van Microsoft. “Ooit stond Flight Simulator bijna synoniem voor Microsoft. Op een bepaald moment, bijna twintig jaar geleden, zijn we dat gaan loslaten. De precieze reden waarom we het hebben teruggehaald schuilt in de vele technologische sprongen die ondertussen zijn gemaakt, onder meer in cartografietechnologie en de computerkracht die we inmiddels tot onze beschikking hebben om weersomstandigheden te simuleren. Er is een kritische massa ontstaan van technologie die, als we ze gingen combineren, interessant zou zijn voor een nieuwe Flight Simulator-editie. Het is ook een inspanning die een aantal teams binnen Microsoft samenbrengt: het Bing- en Azure-team en onze researchafdeling, bijvoorbeeld.”

Tot op het wolkje

Het landschap dat de piloot in Flight Simulator ziet verschijnen wordt live gecreëerd door Bing Maps. Een groot stuk van wat door de cockpitramen te zien is wordt ‘procedureel’ gegenereerd, met onder meer 1,6 miljard hectare bossen, 23 woestijnen, 1 miljoen bergen, 356.000 kilometer kust, 117 miljoen kleine en grote meren, en 30 miljoen kilometer weg die automatisch op Microsofts Azure-cloudinfrastructuur worden gegenereerd op basis van componenten die in de cloud staan opgeslagen. Maar de geleding van dat alles klopt wel met waar al die dingen zich in hun fysieke vorm bevinden op de planeet: daarvoor werd dus Microsofts Bing Maps-cartografiesysteem erin geïntegreerd. Dat bevat onder meer vierhonderd steden die met fotogrammetrie werden nagebouwd: op basis van duizenden luchtfoto’s uit iedere denkbare kijkhoek werd een rudimentair 3D-model van de stad gegenereerd.

Bij steden waarvoor dat niet gebeurde, zoals Parijs, werd de plattegrond van de stad nagemaakt, werden daar de juiste vanuit de lucht zichtbare monumenten in geplakt, en werd de rest opgevuld met procedureel berekende Haussmann-gebouwen, net zoals het Azure-systeem achter Flight Simulator de bomen en de bergen automatisch aanmaakt.

Wat nog meer klopt, is live weersinformatie en trajecten van andere vliegtuigen die de hobbyvliegenier kan tegenkomen in het zwerk, data die vanuit bronnen die dat allemaal bijhouden (zoals de Zwitserse provider Meteoblue) worden verzameld en in het systeem werden geïntegreerd. “Iedere wolk die je ziet, op een bepaalde geografische locatie die je passeert, hangt daar op hetzelfde moment in het echt ook”, zegt Jorg Neumann, Head of Microsoft Flight Simulator in Redmond.

Nog niet af

De lanceringsversie van Microsoft, met naargelang de prijs die de fanatieke spelers van dit soort pakketten neertellen dertig tot veertig wereldwijde luchthavens om vanop op te stijgen of op te landen, is nog maar het begin van het vluchtplan dat Microsoft heeft uitgezet voor Flight Simulator. Er komen nog updates in de toekomst, met onder meer ondersteuning voor vr-brillen, een ‘campagne’ met missies waarbij de speler een carrière als piloot kan najagen, meer en meer vliegtuigen en vliegvelden, en alternatieve tuigen als helikopters of ulm’s. Op korte termijn moet er ook een versie van de game voor Microsofts Xbox-gameconsoles komen, zodat er ook kan worden gevlogen in de huiskamer.

“We lanceren Flight Simulator nu omdat het precies het juiste moment is om dit soort convergentie van technologie aan de buitenwereld te tonen”, zegt Neumann. “Maar we bouwen er ook nog op verder. We zien dit niet als een videogame, maar als een platform.”