Koreaanse onderzoekers hebben een ‘rekbare’ batterij bedacht die de huid van een slang nabootst. Die zou vooral zijn diensten moeten bewijzen in allerhande draagbare apparaten en zogenoemde ‘zachte robots’.
Het nieuwe type batterij, het werk van wetenschappers van het Korea Institute of Machinery and Materials (KIMM), buigt en rekt mee zoals de huid van een slang. Hoewel de individuele schubben van de slangenhuid onbuigzaam zijn, kunnen ze samenvouwen zodat ze als geheel zeer rekbaar zijn en flexibel kunnen bewegen. Ook kunnen ze op die manier bescherming bieden tegen invloeden van buitenaf.
Geïnspireerd op origami
In tegenstelling tot bij reguliere draagbare toestellen, waarbij het apparaat onbeweeglijk aan de batterij wordt bevestigd, maakt deze nieuwe technologie flexibele beweging mogelijk via een veelheid aan kleine batterijen in schubachtige structuur.
Die structuur ziet er zo uit: kleine, zeshoekige batterijcellen, die lijken op de schubben van een slangenhuid, worden verbonden met polymeer en koper dat middels een scharniermechanisme kan in- en uitvouwen. Dit ontwerp maakt ook massaproductie mogelijk, omdat de batterij kan worden gemaakt door flexibele elektroden te vouwen via een productieproces dat is geïnspireerd op de Japanse vouwkunst origami.
Rampsituaties
De nieuwe technologie kan ook worden toegepast in draagbare robotica voor mensen (denk aan prothesen en dergelijke), waarbij de apparatuur en energiebron zachte en flexibel moeten zijn. Bovendien zullen de batterijen van pas komen als stroomvoorziening voor buigzame robots die worden ingezet tijdens reddingsmissies in rampsituaties. Door hun flexibiliteit krijgen die immers makkelijker toegang tot nauwe, door obstakels afgesloten ruimtes.
In de toekomst wil het KIMM-onderzoeksteam aan technologie werken die de opslagcapaciteit van deze apparaten kan vergroten. Het team hoopt ook multifunctionele buigzame robotica te ontwikkelen die kunstmatige spieren combineren met technologie voor het bedienen van zachte robots.
De onderzoeksresultaten zijn online gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Soft Robotics.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier