Met de billen bloot. Hoe is het in godsnaam mogelijk. Anno 2012. Gaan we alsnog het potlood moeten wetten? Terug vooroorlogs gaan stemmen?
Met de billen bloot. Hoe is het in godsnaam mogelijk. Anno 2012. Gaan we alsnog het potlood moeten wetten? Terug vooroorlogs gaan stemmen?
Dat wordt lachen voor de hele lading achttienjarigen die voor het eerst gaan stemmen in oktober. De Facebookgeneratie die een hokje ingeduwd wordt met een gordijntje. Dat alleen al, is zo ouderwets, zo aftands, zo negentiende-eeuws. Die jongens en meisjes, voor het eerst opgeroepen om een belangrijke bijdrage te leveren aan de democratie. Zij krijgen lange vellen papier voorgelegd en een rood potloodje. “Niet zo erg”, zegt Luc Martens, de burgervader van Roeselare, “we hebben nog potloodjes genoeg…”
Wat een figuur slaan we hier internationaal opnieuw mee? En maar roepen dat we in de top-10 moeten staan van de index van meest geavanceerde landen. Dat we mee zijn met de nieuwe digitale trends. Komaan zeg, de huidige stemcomputers zijn tot op de draad versleten. Dat is niet nieuw, dat weten we al van de vorige verkiezingen, én de stembusslag daarvoor én zelfs daarvoor. De overheid moet 8 miljoen euro uitgeven voor die stemcomputers. Dat is veel geld, maar peanuts tegenover de 4 miljard euro die de overheid betaald heeft voor Dexia.
Laat premier Di Rupo, die er prat op gaat dat Google in zijn Bergen een reusachtig datacenter heeft geopend, die knoop dringend doorhakken. Hoe kan je technologische innovatie pushen en tegelijk weerhoudend blijven tegen elektronisch stemmen want niet betrouwbaar?
Stemcomputers zijn een ‘no-brainer’. Een land als België, het woongebied van de Europese instellingen en talloze internationale instellingen, moet daarin zelfs het voortouw nemen. Niet alleen steden en gemeenten van meer dan 25.000 inwoners zouden elektronisch moeten kunnen stemmen. Iedereen moet dat kunnen. Anders gaan we inderdaad met de billen bloot. En wie wil dat, behalve potloodventers?
