Huawei schuift een smartphone naar voren met een erg opvallende troef. Voor een midrange-prijs krijg je met de P Smart namelijk de looks van een vlaggenschip gepresenteerd. Maar hoe ver schopt hij het na die goede eerste indruk?
Huawei is en blijft een prijsvechter. Al jaren goochelt de Chinese gigant met indrukwekkende specificaties, terwijl ook de prijskaartjes van haar toestellen vaak even indrukwekkend zijn – in de positieve zin dan.
Een duidelijk voorbeeld is de onlangs geteste Mate 10 Pro die erin slaagt om nek aan nek te gaan met de LG V30, ondanks zijn voordeligere prijs. De P Smart lijkt in eerste instantie geen uitzondering op de regel te zijn. Het opvallendste aspect van dit midrange-toestel is zijn grote 5,65 inch-scherm met een 18:9-ratio.
Look and feel
De eerste indruk is alles voor de P Smart, want normaal gezien laten fabrikanten je een flinke duit meer betalen dan 259 euro voor een telefoon met een ruim scherm zonder grote randen. Denk maar aan toestellen zoals de Samsung Galaxy S8 of de iPhone X. Dat zijn echte premium-smartphones, terwijl diezelfde merken hun eigen midrange-modellen doorgaans uitrusten met schermen die een veel lagere ‘screen-to-body ratio‘ hebben.
Door de fijne schermranden en de erg gladde metalen behuizing, moet je voorzichtig met dit toestel omspringen als je het zonder hoesje wil gebruiken.
Een meerwaarde is ook de screenprotector die Huawei alvast op het scherm van de telefoon heeft aangebracht. Hoewel het om een plastic laagje gaat, voelt hij toch degelijk en stevig aan.
Na die goede eerste indruk, stel je wel al gauw vast dat het scherm knap is, maar verre van perfect. De kleurenweergave voelt accuraat aan, maar de maximale helderheid van het grote scherm is aan de lage kant. Een achilleshiel die helaas wel vaker terugkeert bij sommige midrange-telefoons. Ook de responsiviteit had helaas gevoeliger gemogen.
Verder staat het beeldscherm standaard in zijn ‘automatische helderheidsmodus’ die rekening houdt met het omgevingslicht, alsook het batterijniveau van het toestel. Tijdens onze testperiode beschouwden we die functie al snel als vervelend, omdat de P Smart erg agressief van helderheid verandert naarmate je je verplaatst tussen verschillende beter- en slechter belichte plaatsen.
De rest van het toestel is afgewerkt met een mooi ogende, maar enorm gladde, metalen behuizing. De aluminium-body zorgt samen met het 1080 x 2160-schem voor de hoogwaardigheid die de P Smart uitstraalt. Al werken die twee elkaar ook tegen.
Als je de telefoon aan het gebruiken bent, heb je door de fijne schermranden niet altijd de beste grip op het toestel. Zeker niet als je gewend bent om je smartphone met één hand vast te nemen. Van zodra je een stevige greep op de telefoon wil uitoefenen, dreig je ongewild allerlei zaken aan te raken op het scherm. Daardoor ben je geneigd om de P Smart losser vast te houden. Neem daar dan nog eens de enorme gladheid van de metalen zij- en achterkant bij, en je merkt al gauw dat je voorzichtig moet omspringen met dit toestel als je het zonder hoesje wil gebruiken.
Hardware en prestaties
De P Smart is gewapend met 3GB RAM-geheugen en een Huawei HiSilicon Kirin 659 system on a chip (SoC). Die komt met een octa-core-CPU (4×2.36 GHz Cortex-A53 en 4×1.7 GHz Cortex-A53) en een Mali-T830 MP2-GPU. Huawei gebruikt de SoC ook in de Honor 7X, een toestel in dezelfde prijsklasse dat verder nog wel meer kenmerken deelt met de P Smart. De HiSilicon Kirin 659 is dus een 16 nanometer-SoC die vooral bedoeld is voor midrange toestellen, en dat laat de P Smart al snel voelen.
Geregeld overvalt de telefoon je met erg lage frame rates, terwijl je gewoon aan het scrollen bent door het bureaublad van EMUI 8.0, de grafische schil van Huawei, of als je bijvoorbeeld een route wil selecteren in Google Maps. Maar het toppunt bij uitstek is wel de standaard camera-app .
Applicaties zoals Google Maps en de eigen camera-app van Huawei zouden op geen enkele nieuwe midrange-telefoon slecht mogen draaien.
Het vormt met momenten bijna een uitdaging om op een vlotte manier meerdere foto’s na elkaar te nemen in de standaard ‘point-and-shoot’-fotostand van de app. Tegen de tijd dat de P Smart een foto neemt en verwerkt, heb je vaak al het moment gemist, of heb je ondertussen je hand bewogen. Gelijkaardige vertragingen vallen op tijdens het spelen van games die sterkere grafische prestaties vergen, maar dat is niet zo ongewoon in deze prijsklasse. Van de camera-app die ontworpen is door Huawei zelf, hadden we toch een betere optimalisering verwacht.
Een eventuele verklaring voor de zwakke frame rates kan hem zitten in de 18:9-beeldschermratio van het toestel. Door de hogere resolutie moet de P Smart meer pixels renderen, en daar is meer grafische kracht voor nodig. Het is in ieder geval opmerkelijk dat een oudere midrange telefoon, zoals de Huawei Honor 5C van vorig jaar (ook bekend onder de naam Huawei GT3), vlotter draait dan de P Smart, ondanks zijn zwakkere SoC en de minder recente versie van EMUI en het Android-besturingssysteem.
De 3.000 mAh-batterij van de Huawei P Smart brengt je meestal vlot doorheen de dag. Als je het toestel normaal gebruikt, houd je ‘s avonds doorgaans om en bij de 30 procent van je batterijcapaciteit over. Al daalt het percentage wel heel snel onder intensievere apps, of als je de schermhelderheid van het toestel de hoogte in jaagt. De telefoon voelt ook al erg snel warm aan in zo’n gevallen. Sterk zijn wel de stand-by-prestaties van de batterij. Je kan de P Smart gemakkelijk een hele nacht ongebruikt laten, zonder een percentje kwijt te raken.
Een groot pluspunt van het toestel is ook de vingerafdrukscanner, die razendsnel en zonder vermindering van frames per second, je telefoon ontgrendelt. Verder is hij ook enorm accuraat, waardoor je smartphone nooit zal vragen om je pincode in te voeren om te kunnen ontgrendelen. Enkele jammere afwezige features zijn de ondersteuning voor Quick Charge-technologie om je telefoon vlotter op te laden, en de P Smart is ook niet compatibel met 5GHz wifi-verbindingen.
Software
De Huawei P Smart werkt op Android 8.0 Oreo, waarop Huawei naar gewoonte zijn eigen Emotion UI-schil (EMUI) draait. EMUI heeft zijn voor- en tegenstanders, maar duidelijk is wel dat de schil zowel visueel als op het gebied van features is verbeterd.
Als een scan uiteindelijk op niets uitdraait, word je gerustgesteld met de niet mis te verstane boodschap: “Kluis”. Nu voelen we ons safe.
Om te beginnen is het positief dat Huawei niet haar eigen berichtenapp opdringt, maar dat ook Android Berichten, de sms-app van Google, kan gebruikt worden. Die maakt namelijk gebruik van de geavanceerdere RTC-berichtenstandaard.
Daarnaast is het ook een goede zaak dat je via de ‘weergave-instellingen’ kan kiezen om een zogenaamde app drawer te activeren om een apart overzicht te krijgen van al je geïnstalleerde apps. Android-gebruikers die bijvoorbeeld voordien Samsung-telefoons gebruikten, zullen zich zo veel gemakkelijker kunnen aanpassen aan de interface. Al is het vervelend dat je nog altijd ver moet graven in de instellingen van de telefoon om de functie terug te vinden. Zeker als je weet dat er verder een apart en uitgebreid instellingenmenu is voorzien voor alle overige bureaubladfuncties.
Verder heeft de P Smart, zoals zoveel andere midrange smartphones, een portie bloatware aan boord. Apps – in veel gevallen games – die ongewild op je telefoon voorgeïnstalleerd staan. Gelukkig maakt Huawei het erg gemakkelijk om de meeste ongewenste apps in enkele tellen te verwijderen.
Een voorbeeld van een app waar je wel niet omheen kan is de ‘Telefoonbeheerder’ die onder meer virusbescherming in samenwerking met het beveiligingsbedrijf Avast aanbiedt. Van zodra je een scan begint, gaat de app op zoek naar kwaadaardige applicaties. En als de scan uiteindelijk op niets uitdraait, word je gerustgesteld met de niet mis te verstane boodschap: “Kluis”. Nu voelen we ons safe.
Ten slotte is er een klein nadeel verbonden aan de 18:9-beeldratio van de telefoon. In third-party-apps vraagt de P Smart telkens de toestemming om het volledige scherm te mogen gebruiken . Gelukkig verschijnt die vraag alleen als je een nieuwe app voor de eerste keer opent.
Camera
De P Smart pakt uit met een dual-camera die een 13 megapixel- en een 2 megapixel-lens aan de achterkant heeft. De twee hebben respectievelijk een RGB- en een monochrome sensor, waardoor het contrast van kleuren en zwartwaarden wordt verbeterd. Dat concept past Huawei al sinds de P9 toe, maar de laatste jaren is het ook te zien in goedkopere toestellen van het merk. Verder heeft de hoofdcamera een lens met een f/2.2-diafragma-opening, en aan de voorkant gebruikt Huawei een 8 megapixel-camera met een brede hoek.
De kleurenweergave is goed dankzij de dual-camera-set-up, maar licht lijkt niet bepaald de grootste vriend van de hoofdcameralens te zijn.
Hoewel de camera-app niet al te vlot draait op de P Smart, bevat ze wel een aantal geavanceerde features. De ‘pro-camera-functie’ is bijvoorbeeld een soort van manuele modus, en daarnaast is er nog onder meer een panoramamodus en een leuke tijdverloop-functie. Bij die laatste neemt de camera snel foto’s achter elkaar, waardoor je een kort, versneld filmpje krijgt. Een andere jammere zaak is het ontbreken van scènes in de Huawei camera-app. Denk bijvoorbeeld aan ‘tegenlicht’, een ‘sportmodus’ of een ‘nacht-functie’.
Minder goed is ook de ‘High Dynamic Range’-functie (HDR) van het toestel. Ten eerste moet je ze altijd manueel activeren, maar daarnaast zijn de resultaten ook niet meteen indrukwekkend. Beter belichte delen van een onderwerpen blijven nog steeds te fel, en ook schaduwen leveren een te donker beeld op. Aan de andere kant lijkt de camera wel betere correcties te maken op het gebied van kleuren.
Een duidelijke sterkte van de telefoon is de ‘groot diafragma’-feature. Van zodra je die activeert, neemt de cameralens foto’s met een heel korte sluitertijd, waardoor de achtergrond wazig wordt. Je kan de mate van scherptediepte tijdens het nemen van de foto zelfs instellen. Het is bovendien opmerkelijk dat de camera zelfs een mooi resultaat weergeeft bij onderwerpen waarop je moeilijker kan focussen.
Als we algemeen de ‘point-and-shoot’-capaciteiten van de P Smart beoordelen, waarbij we dus foto’s schieten zonder instellingen aan te passen, weet de P Smart niet meteen te verrassen. De kleurenweergave is goed dankzij de dual-camera-set-up, maar licht lijkt niet bepaald de grootste vriend van de hoofdcameralens te zijn. Donkere beelden krijgen een uitgewassen-effect, en daarnaast kan de lens geen antwoorden bieden van zodra er iets te veel tegenlicht is. ‘s Nachts presteert de camera bovendien even matig, en de enkele LED-flits maakt de prestaties er niet beter op.
Als laatste valt op dat de frontcamera een iets betere indruk nalaat, omdat de breedte van de lens het erg aangenaam maakt om selfies te maken. Selfiesticks kan je zonder problemen achterwege laten, want zelfs als je met zijn tweeën een foto neemt, is er normaal gezien nog ruim voldoende plaats om de achtergrond te tonen. Toch moet gezegd worden dat ook de selfiecamera niet ontsnapt aan een zwakke dynamic range.
Conclusie
De P Smart is een respectabele presteerder met heel erg duidelijke sterktes en zwaktes. Niets van zijn uiterlijk doet meteen vermoeden dat je met een telefoon van 259 euro te maken hebt. Pas als je het toestel begint te gebruiken, laat hij al wel gauw steken vallen. De P Smart mist vooral een grotere mate van polishing. Applicaties zoals Google Maps en de eigen camera-app van Huawei zouden op geen enkele nieuwe midrange-telefoon slecht mogen draaien.
Daarnaast lijkt het scherm, door zijn prijsklasse het paradepaardje van het toestel, op het eerste gezicht indrukwekkend. Maar ook daar vallen de besparingen en compromissen van Huawei erg op. Uiteindelijk komt de P Smart dus toch ietwat in nauwe schoentjes terecht.
Enerzijds ziet het toestel er werkelijk als een pronkstuk uit. Maar van zodra je hem gebruikt, kom je voor frustraties te staan. Dat maakt de telefoon nog het meest geschikt voor gebruikers die vooral een modern uitziend toestel willen, en tegelijk geen al te hoge prestatieverwachtingen hebben.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier