Tussen al het visuele geweld van Battlefield 1 en Mafia III in brengt Nintendo een van de opwindendste videogameproducten van het jaar op de markt: een soort pocketversie van zijn klassieke Nintendo Entertainment System (1983-1994), waarop dertig gameklassiekers – van Super Mario Bros. tot Tecmo Bowl – voorgeïnstalleerd staan.
Score: (4/5)
Dertig games uit Nintendo’s gouden tijdperk in één kistje, dat makkelijk op een moderne hdtv kan worden aangesloten en een winkelprijs van 60 euro draagt: u kunt er, plat uitgedrukt, niet voor sukkelen. De Nintendo Classic Mini is allerminst een revolutie, en er zijn minstens twee concurrenten die op papier een krachtiger product zijn: de Sega Mega Drive Classic en de Atari Flashback, twee soortgelijke replica’s van klassieke consoles die worden uitgebracht door het Nederlandse Atgames, hebben respectievelijk tachtig en honderd klassieke games in hun bast zitten, een veelvoud dus van wat er op de Nintendo Classic Mini voorgeïnstalleerd staat.
Maar Nintendo speelt heel andere troeven uit met zijn miniconsole. Het feit dat die gameklassiekers in drie verschillende beeldmodi kunnen worden gespeeld, bijvoorbeeld. Er is de klassieke 4:3-weergave, die de games in precies dezelfde beeldverhoudingen brengt die veel spelers zich nog zullen herinneren toen ze de games op de originele console speelden, aangesloten op een oude beeldbuistelevisie. Maar er zijn ook twee ‘speciale’ beeldinstellingen: een ‘pixelperfecte’, die iedere pixel in de games op het scherm toont als een afzonderlijk vierkantje, en een ‘beeldbuis’-modus, die de vage glans van games op een oud televisietoestel simuleert door subtiele horizontale lijnen in het beeld te brengen.
Het videogame-aanbod ziet er bovendien bijzonder uitgekiend uit, met zowel voor de hand liggende keuzes (de drie Super Mario Bros.-games, Donkey Kong, Kid Icarus, The Legend of Zelda) als iets eigenzinnigere, zoals de vrij rigide American Football-simulatie Tecmo Bowl. Maar het aanbod spoort ook breed, met evenveel ruimte voor evergreens als Bubble Bobble, epische rollenspellen à la Final Fantasy, vergeten parels in de trant van StarTropics, en ‘jongensgames’ als Castlevania, Double Dragon II en Ninja Gaiden. Niet alle spellen uit dat aanbod zijn een even goeie keuze (Balloon Fight is bijvoorbeeld een sof), en een aantal van de klassiekers (zie bijvoorbeeld Metroid, met het veel te korte bereik van de schoten die u afvuurt) hebben de tand des tijds niet goed genoeg doorstaan om er vandaag nog uren mee zoet te zijn. Maar we garanderen u dit: u zult minstens één game tussen het aanbod van de console vinden waarnaar u avond na avond teruggrijpt.
Er zijn een paar kleinigheden waaraan we ons storen bij de Nintendo Classic Mini. De controllerkabels zijn een beetje te kort, bijvoorbeeld. En er zit geen elektrische voeding bij: alleen een usb-kabeltje, dat u ofwel in een apart verkrijgbare stekker ofwel in die van uw smartphone moet steken. Maar het zijn minieme minpunten aan een toestel dat gewoon roept om onder de kerstboom te belanden.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier