Onderzoekers van MIT hebben een systeem ontwikkeld om robots context aan te leren. Daardoor kon een testrobot negentig procent van complexe commando’s correct verwerken.
Terwijl menselijke communicatie overloopt van contextuele verwijzingen en andere subtiliteiten, kan een robot enkel overweg met duidelijk gedefinieerde commando’s. Tenzij je een programmeur bent, kan het lastig zijn om via mensentaal te communiceren met een robot. Om dat probleem op te lossen, ontwikkelde een onderzoeksgroep aan MIT het systeem ComText ( samentrekking van ‘commando’s in context’).
Een voorbeeld. Als je aan een robot uit het niets de instructie geeft ‘pak mijn appel op’, dan zal hij niet begrijpen wat je bedoelt. Vertel je hem eerst ‘de groene appel die ik hier neerleg, is mijn appel’ en vraag je hem daarna nog eens hetzelfde, dan zal hij -dankzij ComText – wél weten wat hem te doen staat. Door de robot steeds meer informatie te geven, wordt het systeem geüpdatet en kan hij steeds meer commando’s met contextuele verwijzingen begrijpen. ComText werd uitgetest op de twee-armige robot Baxter en die slaagde erin om negentig procent van dergelijke instructies correct uit te voeren.
Episodisch geheugen
Tot nog toe kenden robots enkel nog maar een semantisch geheugen, gebaseerd op algemene feiten, zoals ‘de hemel is blauw’. Dankzij ComText kon de robot ook een zogenaamd episodisch geheugen ontwikkelen over specifieke objecten in de omgeving – bijvoorbeeld ‘deze appel is rood’.
“Robots kunnen dus over verschillende soorten geheugen beschikken, net als mensen. Dit hebben we voor het eerst wiskundig geformuleerd”, vertelt één van de onderzoekers. Hun uiteindelijke doelstelling is om robots meer als mensen te laten denken, zodat we op een meer natuurlijke manier met ze in interactie kunnen treden.
