De privacycommissie weet het ook niet goed meer. De bestuurder van de bestelwagen die op oudejaarsdag de BMW-wegpiraat filmde, riskeert een boete van 150 tot 600 euro. De dashboardcamera is volgens de woordvoerster een bewakingscamera (De Standaard van 6 januari) en moet dus aangegeven worden. De privacycommissie moet dan nagaan of zo’n camera wel nodig is. Wie dat niet doet, zou dus een duur betaalticket krijgen. En precies daar wordt de (krakkemikkige) wetgeving voorbijgesneld door de realiteit. Dashboardcamera’s worden vandaag vooral in de Russische hemisfeer gehanteerd, maar vinden steeds meer hun weg naar onze contreien. Vooral verzekeringsmaatschappijen zijn er tuk op en gaan na hoe ze deze beelden kunnen hanteren als bewijsmateriaal bij ongevallen. In vrachtwagens en bussen wordt er bovendien ook steeds meer gedacht aan camera’s die op de chauffeur gericht zijn zodat nagegaan kan worden of de bestuurder al dan niet aan het texten was (sms’en, Facebooken of e-mails sturen). Mocht dat al het geval geweest zijn bij de rampzalige busrit in Sierre waar de tientallen winterklaskinderen uit Heverlee en Lommel bij omkwamen, dan had daar alvast uitsluitsel over kunnen zijn. Bus-, trein- en andere bestuurders van openbaar vervoer zullen moeten leren leven met een beperkte privacy tijdens hun werkuren. Dankzij track- en tracingtechnologie worden ze bovendien al langer opgevolgd.

Ik ben wel voorstander van aangifte van alle bewakingscamera’s in het straatbeeld. In Londen word je gemiddeld 300 keer per dag gefilmd. Camera’s zorgen echter niet voor minder geweld, zoveel is al langer duidelijk. Maar de druk wordt wel groter om er méér te plaatsen en zo bewijslast te vergaren. Daarvoor wordt elk incident aangegrepen. Zoals bij de jongeman die onlangs in Molenbeek in de rug geschoten werd. ‘Er was slechts één camera’, jammert de politie. Een doorgedreven preventiebeleid lijkt me nog steeds beter én een pak goedkoper dan de peperdure camera-installaties die ook nog eens door honderden, zo niet duizenden bewakingsagenten bekeken moeten worden. Een gebalanceerde en intelligente combinatie van beiden is aangewezen.

Vandaag zijn er echter ruim 5 miljoen camera’s in het Belgische straatbeeld, wat dit jaar vermoedelijk nog zal verdubbelen. Elke smartphone bevat immers een camera die steeds scherper, beter en accurater is. Moeten die volgens de privacycommissie dan ook als bewakingscamera geregistreerd worden? Ze worden wel meer als bewijsmateriaal opgehaald. En ik voorspel dat het er alleen maar erger op wordt. Elke helm, elke muts, elke bril en ja, elke ooglens, beschikt straks over een camera, rechtstreeks geconnecteerd met het web, met sociale media en andere communityplatformen. Daar moeten een aantal spelregels gerespecteerd worden, hoewel ik me er weinig illusies over maak. Ook hier zal wellicht enkel a posteriori opgetreden worden.

Waar ik me wel erg veel zorgen over maak, is hoe snel, roekeloos en zonder mededogen de goegemeente vermeende daders aan de schandpaal nagelt. De volledig ten onrechte beschuldigde juwelier werd over de kling gehaald zoals in de Middeleeuwen. Ik geef toe, de media is hier medeschuldig. Zonder feiten te checken wordt alles op het publieke forum, het internet gegooid en met gretigheid gekopieerd. De Standaard ombudsman vroeg in een blog eind vorig jaar of de media de waakhond is van de democratie, dan wel een dolle hond was geworden. In dit geval was het duidelijk. En de meute volgde, al dan niet met de camera in de aanslag.

LUC BLYAERT

Ik ben voorstander van aangifte van alle bewakingscamera’s in het straatbeeld.