“De EU dringt aan op mensenrechtenrichtlijn voor ict-sector. We moeten weten of westerse software een rol speelde in [de dood van] Colvin [en] Ochlik”, zo tweette eurocommissaris voor de Digitale Agenda Neelie Kroes vanochtend.
“De EU dringt aan op mensenrechtenrichtlijn voor ict-sector. We moeten weten of westerse software een rol speelde in [de dood van] Colvin [en] Ochlik”, zo tweette eurocommissaris voor de Digitale Agenda Neelie Kroes vanochtend.
Marie Colvin en Rémi Ochlik zijn de oorlogsjournalisten die gisteren in de Syrische stad Bab Amro gedood werden door het Syrische leger. Vanuit de hele wereld wordt met verbijstering gereageerd. Ook Neelie Kroes tweette vanochtend over het bericht: “Verschrikkelijk nieuws over Marie Colvin en Rémi Ocklik. Was een grote bewonderaar. Repressie en geweld in Syrië moeten stoppen.” Kort daarna volgde bovenstaande tweet.
Je kan de vraag stellen of het al te makkelijke bruggetje dat Kroes maakte van de dood van de journalisten naar een recent gelanceerd initiatief van de Europese Commissie wel gepast is. Toch is de tweet opmerkelijk, omdat ze in één klap de ethische kwestie van de handel van (onder meer ict-)bedrijven met repressieve regimes weer op de tafel gooit. Het mag duidelijk zijn dat daarover, sinds de revoluties in Tunesië, Egypte en Libië, ook op Europees niveau over wordt gedebatteerd. Berichten als ‘Libische repressie met westerse technologie‘ en ‘Syrië controleert internet met Blue Coat‘ toonden al aan hoe makkelijk sommige ict-bedrijven over ethische kwesties heen stappen als er geld kan verdiend worden.
Dergelijke berichten waren ook de aanleiding voor de Europese Commissieom een project te starten dat volgend jaar moet uitmonden in een mensenrechtenrichtlijn voor 3 sectoren: rekruteringsagentschappen, olie en gas en ict. Het doel is om meer transparantie te creëren over welke impact bijvoorbeeld bepaalde ict-producten en diensten hebben op de mensenrechten waar dan ook ter wereld. Of zoals Kroes het op haar weblog verwoordt: “Veel activisten promoten het prodemocratische gebruik [van ict] en ik moedig dat aan. Maar aan de andere kant kunnen de publieke en private spelers hun verantwoordelijkheden niet negeren. Als westerse technologie gebruikt wordt door repressieve regimes om onschuldige burgers te identificeren en om hun leven of vrijheid in gevaar te brengen, dan denk ik dat wij – fabrikanten, leveranciers, burgers en democratische overheden – dat zouden moeten weten.”
