Taarten gooien

Tien jaar geleden kreeg Microsoft-oprichter Bill Gates in Brussel een taart in het gezicht.

Tien jaar geleden kreeg Microsoft-oprichter Bill Gates in Brussel een taart in het gezicht.

Eigenlijk werd ie ge-raakt door vier slagroomtaarten, vier van de dertig die Georges le gloupier, de Belg Noël Godin, en zijn kornuiten op hem afvuurden. Microsoft bestond toen net iets meer dan twintig jaar. Veel taarten zijn er sindsdien niet meer vergooid.

Tien jaar geleden ontstond ook Google, het levenswerk van de twee buddies Lary Page en Sergey Brin. En het weze gezegd, Google staat na een decennium verder dan Microsoft na twintig jaar. Meer nog, het is indringend present, heeft een overweldigend aandeel in onze werk- en thuisbiotoop. Googlemaps, Googlemail, Google brower en straks ook de Google phone. Bovendien zullen de Google Apps ons vanuit gigantische datacenters proberen in te palmen. Link al die elementen aan elkaar en je krijgt een gigantisch overwicht waar de eindgebruiker, Europa en dus ook Europees commissaris Neelie Kroes zich dringend zorgen over moeten maken. Het ongebreidelde enthousiasme waarmee de Chrome browser zo goed als kritiekloos werd onthaald door de media, doet wenkbrauwen fronsen. Net zoals elke Apple-uitspatting er als zoete koek in gaat. Microsoftbashing is bon ton, maar Google en Apple terechtwijzen, ho maar. Niet dat we van oordeel zijn dat Georges le Gloupier ook zo nodig Page en Brin moet viseren. Want het klopt dat ze heel wat innovatieve en gebruiksvriendelijke toepassingen uit hun mouw blijven schudden, maar de verpletterende stilte en securityploegen die het nieuwe datacenter in Mont Saint-Ghislain omhullen, is onthutsend en verontrustend. Google verwerpt elke vraag die niet in zijn kraam past en ontpopt zich daarmee tot een monopolist en alleenheerser die geen kritiek duldt. Er blijft alleen maar roomsaus over.

Overigens hebben we voor ons nummer duizend van Data News ook enkele overheerlijke snoeptaarten gekregen. Al dat lekkers bleek met prikkertjes vastgepind, gooien zat er dus niet in. Alleen het va-et-vient van vrouwelijke collega’s nam opvallend toe, wat ook ‘aanstekelijk’ werkt, altijd trouwens.