Van stenen messen en berenhuiden

Hoe haal je het volle pond uit systemen met multi-core processoren? Of uit grid computing? Uit gedistribueerde systemen? Het sequentieel verwerkingssysteem van von Neumann beheerst nog steeds het denken – en blijkbaar erger nog – het wezen van de progammeertalen die vandaag de dienst uitmaken.

Hoe haal je het volle pond uit systemen met multi-core processoren? Of uit grid computing? Uit gedistribueerde systemen? Het sequentieel verwerkingssysteem van von Neumann beheerst nog steeds het denken – en blijkbaar erger nog – het wezen van de progammeertalen die vandaag de dienst uitmaken.

De boodschap is niet nieuw en het zoeken naar een oplossing lijkt nog wat op de zoektocht naar een heilige graal… Maar zelden zo’n mooie samenvatting en inzicht van en in het probleem gekregen als van Cameron Purdy, vice-president development for Oracle Fusion middleware, in zijn presentatie ‘Traditional programming models: stone knives and bearskins in the Google age’ (een absolute aanrader om later op Parleys te bekijken). In het bijzonder was zijn boodschap interessant, omdat de inhoud eigenlijk systeemagnostisch was en aangaf hoe de principes rond scalability, concurrency, partitioning, parallelisation enzovoorts ook vandaag al kunnen worden aangewend in een ‘event driven’ systeem (zoals hij met een gedistribueerd valutahandelsysteem aantoonde).