Vrouwenquota Vs oprechte interesse

Dat vrouwen ondervertegenwoordigd zijn in ICT is geen geheim, en ook voor ondergetekende ICT-lady lag de weg niet geplaveid. Het had meer weg van een hindernissenparcours.

Dat vrouwen ondervertegenwoordigd zijn in ICT is geen geheim, en ook voor ondergetekende ICT-lady lag de weg niet geplaveid. Het had meer weg van een hindernissenparcours.

Mijn passie voor ICT startte op zeer jonge leeftijd. Ik was amper 11 jaar en kreeg voor het eerst in mijn jonge leven een PC te zien. Ik was onder de indruk van de machine en nog meer van de ICT-ers in mijn omgeving (nonkel, neef en buurman) die dat toestel konden bedienen. Op mijn 16de besloot ik daarom Informaticabeheer te volgen.

Maar dat was tegen de zin van mijn toenmalige ‘vrouwelijke’ klastitularis. “ICT is niet voor meisjes”, luidde de ongenuanceerde boodschap. Ze probeerde mij met alles wat ze kon bedenken te overtuigen om een andere richting te kiezen. Maar door mijn goede resultaten voor alles wat maar in de buurt kwam van ICT vond ik haar argumenten niet echt steek houden en ging er toch voor.

2 jaar later koos ik opnieuw voor een ICT opleiding: Multimedia- en Communicatietechnologieën, specialisatie programmeren op de Hogeschool West-Vlaanderen in Kortrijk. Ik startte als één van de 10% meisjes.

Ik heb vooral leuke herinneringen aan die tijd, maar ook hier waren de vooroordelen nooit ver weg. Zo waren er enkele studenten die hun discriminerende opvattingen graag deelden met de groep, en was er zelfs een leerkracht die mij nooit liet antwoorden op zijn vragen want ‘hoe zou een vrouw dat kunnen weten’. Maar ook die leerkracht schaafde langzamerhand zijn mening bij en excuseerde zich op het eind zelfs.

Omdat ik me goed staande hield maakten het lachen en het onbegrip plaats voor jaloezie. Mijn goede punten kreeg ik op een schoteltje aangeboden omdat ik een meisje was en vrouwen profiteren van de verhoogde aandacht in een mannenwereld. Daar kwam het zowat op neer. Ook in het bedrijfsleven hoor je die klok wel eens luiden. Gelukkig zijn zo’n voorvallen eerder uitzondering dan regel, maar het heeft er wel voor gezorgd dat ik geen fan ben van positieve discriminatie.

Ondertussen ben ik van ERP Software Engineer doorgegroeid naar Business Development Manager High Performance Workplace. Niet omdat ik een vrouw ben, maar omdat ik er hard voor gewerkt heb. De voldoening is zoveel groter als je weet dat je iets bereikt hebt omwille van je competenties en niet omwille van je geslacht. Telkens als ik de lijsten bekijk van de gemeenteverkiezingen vraag ik me af of het nu echt wel beter is om verplicht 50% vrouwen op de lijst te zetten waardoor er misschien enkele gedreven heren plaats moeten ruimen voor iets minder overtuigde vrouwen.

Ook het aankomende quotum voor de Raden van Bestuur in beursgenoteerde bedrijven lijkt me niet eenvoudig in te vullen in de ICT sector. Natuurlijk vind ik het spijtig dat weinig vrouwen (zo’n 30%) de weg vinden naar de ICT sector, en dit op alle niveaus.

Zullen de inspanningen van ‘politiek correcte media’ en vrouwenbewegingen dit kunnen oplossen? Zullen quota ervoor zorgen dat meer dames de weg vinden naar deze typische mannenwereld? Deze acties hebben in ieder geval geen invloed gehad op míjn keuzes.

Ik raakte eerder geïnspireerd door rolmodellen in mijn omgeving. Eerst door enkele familieleden, dan door enkele gedreven collega’s en het afgelopen jaar heb ik, ten gevolge van mijn deelname aan de Datanews verkiezing van Young ICT Lady of the Year, al heel wat inspirerende, straffe madammen ontmoet. Eén voor één vrouwen die iets bereikt hebben omwille van hun competenties en inzet, niet omwille van hun sekse.

Sinds kort ben ik coach in CoderDojo, en geweldig initiatief van Martine Tempels om jongeren vanaf 7 jaar op een leuke en creatieve manier kennis te laten maken met ICT. Woensdag 25 april was er zelfs een CoderDojo for Diva’s. 30 jongedames die hun eerste stapjes programmeren zetten en achteraf met fonkelende oogjes aan mama en papa lieten zien wat ze hadden gemaakt.

Stiekem hoop ik dat enkele van deze meisjes, net als mezelf, de smaak te pakken hebben gekregen. Dat ze zich niet laten ontmoedigen door de stereotypen, hun eigen weg vinden naar de fantastische wereld die ICT is en zelf een rolmodel kunnen worden voor de volgende generaties ICT Ladies.