Wat ben je met een miljoeneninvestering als je als oprichter mentaal kopje onder gaat?

Het is vandaag World Mental Health Day. Lode Uytterschaut doet een oproep om niet alleen mee te vieren met de succesverhalen van Belgische start-ups, maar ook aandacht te hebben voor het mentale welzijn van de oprichters, die vaak extreme werkweken kloppen. “Oprichters moeten zich afvragen vanaf welk moment ze veranderen van productieve werkers in zombies.”

Eén tegen allen. David tegen Goliath. Het start-up-leven wordt vaak geromantiseerd. Het heeft natuurlijk wel iets rock ‘n roll: van nul beginnen en met iets nieuws de markt veroveren. We vieren graag de hoera-verhalen van Belgische start-ups: succesvolle kapitaalrondes, internationale veroveringstochten, duizelingwekkende groeicijfers. Maar een start-up runnen is keihard werken en regelmatig met je kop tegen de muur knallen. Ik merk elke dag dat veel oprichters onderschatten hoe hard en stresserend een start-up runnen in werkelijkheid is. Een product uittesten en dan ontdekken dat de markt keer op keer niet bijt, is hard. Als dan ook investeerders en partners het vertrouwen verliezen, zit er vaak niets anders op dan te stoppen. Dat is een klap, financieel én emotioneel.

Dit is géén pleidooi om de succesverhalen niet meer te delen of succesvolle start-ups niet meer in de spotlight te zetten. Ze zwengelen het ondernemerschap aan. Ze tonen wat we kunnen bereiken als ‘bescheiden’ Belgen als we onze zinnen ergens op zetten. Maar we moeten minstens evenveel aandacht hebben voor de oprichters van start-ups wanneer het licht bij hen uit gaat. Uit een onderzoek van KPMG bij Australische start-ups bleek dat de founders gemiddelde werkweken van 64 uur draaien, 40 procent werkt 7 dagen op 7. En twee derde gaf aan dat ze zich ‘heel gestresseerd’ tot ‘extreem gestresseerd’ voelen.

Daar moeten we meer aandacht voor hebben. Binnen het ecosysteem van start-ups en founders moeten we dat opbod van extreme werkweken doorbreken, dat achterhaalde idee dat je enkel een goede ondernemer bent als je dagen van zestien uur klopt. Oprichters moeten zich afvragen of ze al die uren wel efficiënt invullen, en vanaf welk moment ze veranderen van productieve werkers in zombies. Keihard werken is op zich goed, maar het moet in balans zijn met voldoende aandacht voor jezelf. Een start-up runnen is geen korte tijdrit, maar een volledige Tour de France, met veel tussensprints. De boodschap is dan: doseren.

Er ligt ook een belangrijke rol weggelegd voor de acceleratoren, incubatoren en andere spelers die oprichters begeleiden. De laatste jaren worden start-ups en scale-ups in België steeds beter omringd en ondersteund. Ze kunnen rekenen op ervaren mentoren en expertise over sales, over marketing, over fundraising, over HR, enzovoort. Ik pleit ervoor dat acceleratoren ook psychologische expertise aan hun ondersteuningsaanbod toevoegen.

Zelf willen we meer aandacht besteden aan het welzijn van onze founders en hen duidelijk maken dat we er niet enkel zijn voor hun business maar ook voor hen als mens. Het levert je geen enkele nieuwe veer op in de pauwenstaart, maar het is de right thing to do als je echt met de ondernemers begaan bent.