Webgeheugen moet niet eeuwig zijn

Wat in het web verzeild raakt, verdwijnt daar nooit meer uit. Zo klinkt een nieuwe volkswijsheid, maar met Vanish hoeft dat niet meer het geval te zijn.

Wat in het web verzeild raakt, verdwijnt daar nooit meer uit. Zo klinkt een nieuwe volkswijsheid, maar met Vanish hoeft dat niet meer het geval te zijn.

Vanish is een experimenteel systeem, ontwikkeld aan de universiteit van Washington, om “data in het web of in de cloud” na een bepaalde tijd automatisch te wissen. Concreet worden de gegevens – zoals een e-mail in Hotmail of Gmail, een Google doc, een commentaar in Facebook of een commentaar op een blog – ingekapseld in een VDO (Vanishing Data Object). Dat object wordt geëncrypteerd met een sleutel die nooit bekend wordt gemaakt en in stukken over een P2P-netwerk wordt verspreid.

De gebruiker kan instellen hoelang de info beschikbaar blijft (max 8 à 9 uur in het huidige prototype) en zolang zal de sleutel bij elke leesbeurt van het bestand worden samengesteld en aangewend. Wanneer het gewenste ogenblik is aangebroken, worden de stukken van de sleutel gewist, de geëncapsuleerde informatie wordt dan definitief en onverbiddellijk ontoegankelijk.

Dus geldt dus ook voor overheids- of ordediensten die daar eventueel inzage in vragen, wat voor heikele problemen kan zorgen. De ontwikkelaars merken in hun FAQ dan ook op dat “Vanish voorligt op de wet” en bedrijfsgebruikers er dus behoedzaam moeten mee omspringen. Interessant is dat sommige juristen stellen dat “VDO’s veeleer als [elementen van] een gesprek, dan als documenten kunnen worden beschouwd.” Vanish bestaat voor Windows, Linux en Macos X, met een plug-in voor Firefox.