KMO’s zijn steeds meer het doelwit van cybercriminelen, omdat ze vaak niet beschikken over de geavanceerde cybersecuritystrategieën, -processen en -budgetten van grotere ondernemingen.
Voor hen kunnen cyberverzekeringen een cruciale rol spelen bij het inzichtelijk maken van de risico’s en het opvangen van de financiële impact van aanvallen. Deze beperken niet alleen potentiële verliezen, maar bevorderen ook de gehele beveiligingsparaatheid.
In 2024 kreeg ongeveer 47% van de bedrijven, met een jaaromzet kleiner dan $ 10 miljoen, te maken met een cyberaanval. Slechts 17% van de KMO’s heeft echter een cyberverzekering. Dat zadelt veel bedrijven op met een ernstig financieel risico.
Verzekeren is niet enkel een document ondertekenen. Verzekeraars eisen harde bewijzen van robuuste cyberbeveiliging: multifactorauthenticatie (MFA), gedegen incidentresponsplannen, personeelstraining, endpointbeveiliging, back-ups en geverifieerde patchroutines zijn standaardvereisten. Voldoen bedrijven hier niet aan, dan kunnen ze te maken krijgen met hoge premies of zelfs afgewezen claims.
In 2024 trof 88% van de ransomware-incidenten de KMO’s. Volgens IBM’s Cost of a Data Breach Report 2024 bedragen de gemiddelde kosten van een ransomware-aanval $ 4,91 miljoen, en deze lopen op als de politie erbij betrokken is. Herstel kan dagen, maanden of soms jaren duren, afhankelijk van de volharding van de aanvaller en de paraatheid van het beveiligingsteam. Naast de directe herstelkosten spelen downtime en reputatieschade een rol. Er wordt minder snel beroep gedaan op een bedrijf dat slachtoffer was van een datalek.
Verzekeraars zijn echter niet langer bereid polissen te onderschrijven zonder een duidelijk bewijs dat de basisprincipes voor beveiliging aanwezig zijn. Zij willen dat het bedrijf operationele discipline heeft. Een gedocumenteerd en ingeoefend Incident Response Plan (IRP) is cruciaal om aan te tonen dat teams weten hoe ze moeten handelen bij een incident. Zij verwachten ook dat bedrijven voor hun medewerkers regelmatig trainingen, phishingsimulaties en bewustwordings-programma’s organiseren om de kans op succesvolle social engineering-aanvallen te reduceren.
Al deze controles vormen de basis van een risicobewuste cultuur – die zero-trustprincipes omarmt, toegangscontroles verscherpt en prioriteit geeft aan wachtwoordhygiëne. Voor verzekeraars betekent dit dat de organisatie haar risico’s actief beheert. Helaas schatten KMO’s de verwachtingen van verzekeraars vaak verkeerd in. In plaats van claims in te dienen na een inbreuk, zouden ze hun cybersecurity proactief op de verwachtingen moeten afstemmen.
Bij het tekenen van polissen en claimbeoordelingen eisen verzekeraars vaak MFA (multi-factor authentication). Het implementeren van sterke MFA voor externe toegang, e-mail en logins voor beheerders verlaagt de risico’s en premiekosten. Polissen zonder actieve endpointcontroles en gedocumenteerde kwetsbaarheidsoplossingen worden vaak afgewezen. Premium patchcycli en routinematige updates wijzen op een proactief risicomanagement. Back-up is onvoldoende. Regelmatige hersteltests en veilige opslag zijn noodzakelijk.
De CISA (Cybersecurity and Infrastructure Security Agency) adviseert om elk kwartaal een IRP te uit te werken en in te oefenen, inclusief simulatieoefeningen en evaluaties na afloop van een incident. Een gedocumenteerd IRP toont paraatheid aan, voor verzekeraars is dit een groot pluspunt.
Training van personeel is essentieel. Zo verwachten verzekeraars gedocumenteerde programma’s met phishingtests, rapportage en opfriscursussen alsook het bijhouden van beleidsdocumenten, logboeken, trainingsdeelname, patchrapporten en IR-oefeningen. Verlies van gegevens is een veelvoorkomende reden voor het afwijzen van claims.
Het afsluiten van cyberverzekeringen begint met een sterke cybersecuritybasis. KMO’s moeten eerst hun situatie beoordelen en gebreken in belangrijke zaken zoals MFA, EDR, back-ups en gebruikerstraining identificeren en wegwerken. Het inschakelen van MSP’s (managed service providers) of externe auditeurs kan de geloofwaardigheid versterken en de aandacht voor best praktijken benadrukken. Verzekeraars appreciëren bewijzen van paraatheid, zoals gedocumenteerde incidentresponsplannen, driemaandelijkse oefeningen en toegang tot realtime logs en telemetrie.
Mocht zich toch een aanval voordoen, dan is snelle, gedocumenteerde actie cruciaal. Verzekeraars en toezichthouders – verwachten tijdige rapportage, grondige responsprocedures en traceerbare registraties van werknemerstrainingen en systeemgedrag. Dit niveau van paraatheid maakt het niet enkel mogelijk om verzekerbaar te zijn, maar helpt de KMO’s ook om digitale transformatie veilig te omarmen. Het bedrijf is veerkrachtiger, klaar om met vertrouwen en geloofwaardigheid te groeien in een risicobewuste markt, besluit ESET.