Echt bruikbare 3D-stereoscopie verscheen eerder al in de bioscoopzaal, maar moet dit jaar ook onze huiskamers veroveren dankzij de computer.
Echt bruikbare 3D-stereoscopie verscheen eerder al in de bioscoopzaal, maar moet dit jaar ook onze huiskamers veroveren dankzij de computer.
In de jaren vijftig van de vorige eeuw werd 3D-cinema geïntroduceerd. Om de films te bekijken, heb je een blauw-rood brilletje nodig. Er worden twee aparte beelden over elkaar heen getoond: rood voor het rechteroog en cyaan voor het linkeroog. De blauwrode brilletjes filteren daar een stereobeeld uit. Dit systeem heeft nogal wat nadelen. De helderheid van het beeld gaat er op achteruit, maar veel erger is dat de kleuren grotendeels verdwijnen. Bovendien kun je de 3-D films of tv-programma’s niet bekijken zonder brilletje.
Polarisatie
Dankzij de computer is het mogelijk geavanceerdere stereoscopische systemen te ontwikkelen. Deze 3-D systemen werken allemaal met gepolariseerd licht. Er worden twee beelden met verschillende polarisatie geprojecteerd. De toeschouwer draagt een polarisatiebril die de beelden filtert en een stereoscopisch effect produceert. Er bestaan verschillende projectiemethoden, die allemaal hun voor- en nadelen hebben. Zo moet de toeschouwer bij sommige systemen altijd recht naar het scherm blijven kijken. Bij andere systemen blijft het beeld ook goed als de toeschouwer zijn hoofd schuin houdt. Nadeel van dit laatste systeem is dat de kleuren minder helder zijn. Nadeel van alle systemen is dat het beeld sowieso vrij donker is en uiteraard ook dat iemand zonder speciale bril niet naar de film kan kijken.
Sensor
Het voorlopig meest geavanceerde 3-D projectiesysteem gebruikt een sluiterbril met vloeibare kristallen (lcd’s). De bril wordt gesynchroniseerd met de verversingsfrequentie van de digitale projector. In hetzelfde tempo als de projector ze toont, laat de bril om beurten het linker- en rechterbeeld door om zo een 3-D illusie te creëren. Dergelijke brillen hebben een kleine infrarode sensor in het midden die het synchronisatiesignaal ontvangt. Als je je hand voor de sensor houdt dan begint het beeld te flikkeren en valt het 3-D effect weg.
Ook daar is ondertussen iets op gevonden. De nieuwste brillen worden uitgerust met een radio-ontvanger. De synchronisatie gebeurt door een soort WiFi-signaal en kan dus niet meer worden verstoord omdat er een object in de weg zit tussen de sensor en het doek. De technologie is ver genoeg gevorderd om 3-D stereoscopie ook op een betaalbare manier in de huiskamer te introduceren.
Conclusie
Of 2010 het jaar wordt waarin 3-D stereoscopie doorbreekt in onze huiskamers, blijft koffiedik kijken. Net zoals in de bioscoop zul je ook thuis een speciale bril nodig hebben om te kunnen genieten van driedimensionale films en sportuitzendingen. Niet iedereen is ervan overtuigd dat de gemiddelde consument dat zal willen doen. Bovendien is er nog geen echte standaard voor die brillen. Iedereen gebruikt zowat zijn eigen systeem. Een 3-D computerbril zul je niet noodzakelijkerwijze ook kunnen gebruiken in combinatie met een 3-D Ready tv.
Bron: www.diskidee.be
