Proficiat met de lancering van het BISC (het Belgian Internet Service Center). Ook de bijzondere belastinginspectie heeft nu fondsen gevonden om de strijd aan te gaan met de e-fraude.

Maar is de communicatie niet (een zoveelste) gemiste kans?

Het gaat wereldwijd goed in e-business land. We hebben met z’n allen het geluk deze maatschappelijke e-volutie mee te maken. Wij – lezer, internaut, klant – hebben toegang tot alle uithoeken van de wereld. De wereld ligt aan onze voeten. De markt biedt talloze mogelijkheden, maar zet de klant tegelijkertijd aan tot enige voorzichtigheid.

E-commerce zit in de lift. En het economische succes van dit verhaal zit nog lang niet aan zijn plafond. E-commerce is in eerste instantie een positief verhaal. Uiteraard verwelkomen we elke (technische) ondersteuning van bestrijding van internetcriminaliteit, maar toch.

Waar spreken we eigenlijk over? De lancering zegt niets over de omvang van de exacte fraude die moet bestreden worden. Men vergeet bovendien te vertellen dat deze fraudebestrijding komt bovenop de uitgebreide controles. Zo bestaat er van overheidswege bijvoorbeeld de reguliere belastingcontrole op bedrijven en vestigingen in België.

Voor bestrijding van internetcriminaliteit werd eerder al het FCCU (Federal Computer Crime Unit) in het leven geroepen, dat overigens prima werk levert.

Maar waar het volgens ons – naast de negatieve teneur – helemaal verkeerd liep, was nogmaals en ten onrechte de brave e-shopper aan te spreken met het argument van de consumentenbescherming.

Consumentenbescherming? Wat dan met de reeds bestaande inspanningen van het FOD Economie? En wat met de autoregulerende inspanningen van BeCommerce (de Belgische Associatie van de e-commerce bedrijven), die sites door derde auditoren laat screenen, auditeren en certificeren? Of diezelfde vakvereniging die de consument een snel en efficiënt regelingsplatform aanbiedt bij disputen?

Controle gebeurt dus al – uitvoerig zelfs. Kopen op het net was nog nooit zo veilig. Wereldwijd werken miljoenen mensen dagelijks aan het nóg betrouwbaarder maken van kopen op het net. Het kan immers altijd beter. Producenten werken aan een optimale klantentevredenheid, e-merchands wijzen de consument de ‘veilige’ weg, betalingsproviders doen er alles aan om het betaalverkeer veilig te laten verlopen en fraude tegen te gaan. Logistieke dienstverleners wedijveren om stiptheid van leveringen. Om welke schakel in het e-proces het ook gaat, bij iedereen ligt de nadruk op klantenbinding én -tevredenheid. Meer en meer ook heeft de consument het laatste woord. Iets waar e-commercers zich terdege van bewust zijn en mee rekening houden.

Mogelijk is dit het doel van BISC: met specifieke ‘technische’ hulpmiddelen en aanpak de bestaande administraties (en hopelijk zelfs bestaande associaties zoals BeCommerce) bijstaan in het bevechten van bepaalde misbruiken. Fijn, maar laten we dit dan ook zo communiceren.

Vanwaar dan toch altijd de neiging om argwaan en angst bij de consument te voeden door voortdurend verhalen de wereld in te sturen over fraude en misbruik van consumentengegevens?

E-business is een econonomisch succes en verdient een succesvol verhaal. Laten we focussen op positieve aandachtspunten, zoals het verfijnen van de logistiek en het blijvend aanbieden van vorming. Laten we de ondernemers én consumenten voeden met kennis en hen aanzetten tot waakzaamheid, eerder dan het zoveelste instituut in het leven te roepen ter bestrijding van het Grote Kwaad…

MARC PERIN