“Rustig, Marc. Denk er eerst eens rustig over na.”

“Geen haar op mijn hoofd.”

“Is het omwille van de verloning? 650.000 euro is toch zo slecht niet.”

“Kijk, PC, voor 650.000 euro kom ik mijn kot niet uit, maar daar gaat het niet om.”

“Het geld interesseert je niet, dat is genoteerd.”

“Dat heb ik niet gezegd, PC. 650.000 euro is belachelijk, maar dat is niet de reden waarom ik het niet doe.”

“Waarom dan niet? Het is de mooiste topjob in België. Dat heb je me de vorige keer verteld, toen je in concurrentie met Bellens stond.”

“Het wàs de mooiste topjob in België. Nu is het een ondankbare hondenstiel.”

“Nou, dat is toch wel hard, wat je daar zegt.”

“Wil jij elke dag in de gazet voor arrogante geldwolf en egoïstische rokkenjager en autistisch contactgestoorde idioot uitgescholden worden?”

“Als je niet arrogant, egoïstisch en autistisch bent, hoeft dat ook niet.”

“Die journalisten, die schrijven om het even wat. Als ze maar een schietschijf hebben waar ze hun middelmatige frustraties van mislukte schrijverkes op kwijt kunnen. N’importe quoi. Is er één van Bellens z’n moordenaars die ooit een fatsoenlijk gesprek met de man gehad heeft? Is er één die ooit het jaarverslag van Belgacom grondig gelezen heeft? Is er één die enig verstand heeft van de telecomsector?”

“Het is een high profile job, en al wat daarrond hangt heeft nieuwswaarde. Je staat in de belangstelling, en dat houdt risico’s in.”

“Je kan het mooi verwoorden, PC.”

“Dat is mijn vak, Marc.”

“Wat weerhoudt je nog?

“De politiek. Politiekers, dat zijn pas kloefkappers.”

“Je hebt het nu over de socialisten.”

“Niet noodzakelijk. Het gaat om de politiek als aandeelhouder, als baas. Iedereen weet dat Didier gelijk had toen hij zei dat Di Rupo als een klein kind is dat om zijn Sinterklaas geschenk komt zeuren. Die dividenden om het gat in de begroting een beetje kleiner te maken. Dat heeft toch niks met business logica te maken, met creatie van toegevoegde waarde, met customer service.”

“De belangen kunnen tegenstrijdig zijn, dat zie ik ook wel. Maar dan is het aan jou om die tegenstellingen met elkaar te verzoenen. Johny Thijs heeft dat toch mooi gedaan bij de Post.”

“Wat ze die man aangedaan hebben, dat is pas een schande. Kan je je een idee vormen van de economische waarde die die man zijn leiderschap heeft gecreëerd? De tientallen miljoenen euro’s verschil die die man gemaakt heeft. Dat wordt tenietgedaan door een jaloeziecultuur van aparatchniks die nooit zelf één euro toegevoegde waarde gecreëerd hebben. Waarom moet die man ineens 400.000 euro minder gaan verdienen? Probeer maar eens aan het loon van een vakbondsdélégué te komen. Dat wordt het land platgelegd.”

“Als ceo van Belgacom ga je veel met de vakbonden te maken hebben. Heb je daar schrik van?”

“Ik heb nergens schrik van, PC. Vakbonden verdedigen hun belangen, dat is normaal. Ze doen dat op een compleet achterhaalde manier, maar dat zullen ze op termijn zelf ook wel begrijpen.”

“Kijk, Marc. Voor mij ben je de perfecte kandidaat. Bakken ervaring in de nationale en internationale technologiesector, charisma en natuurlijk leiderschap op overschot, perfect drietalig, politiek neutraal. Voortreffelijke reputatie.”

“Dat is een prima samenvatting van mijn profiel, PC, en ik waardeer je scherpzinnigheid. We kennen elkaar al jaren. Ik wil dat je me een eerlijk antwoord geeft op deze vraag: zou jij het doen als je in mijn plaats was?”

“Euh, wel, euh. Dat, dat is een moeilijke, Marc.”

“Ja of nee, PC?”

“Nee.”

“En waarom niet?”

“Je bent beter af waar je nu bent. Je verdient veel meer, je doet je job graag, je staat niet voortdurend in de schijnwerpers, je hebt geen last van politici, je…..”

“Voilà.”

DOOR JAN FLAMEND