Kristof Van der Stadt
Hoe het Internet of Things u op kosten jaagt
Data News-hoofdredacteur Kristof Van Der Stadt geeft drie voorbeelden van hoe het Internet of Things de consument op kosten kan jagen. “En nu IoT ook in de bedrijfswereld meer en meer ingang vindt, mag ik hopen dat het daar niet dezelfde richting uitgaat”, schrijft hij.
De kans dat u naast uw smartphone(s), laptop(s), pc, of tablet op z’n minst één internetgeconnecteerd object in huis heeft is bijzonder groot: een slim horloge, een slimme thermostaat, een slimme beveiligingscamera, of misschien zelfs zo’n slimme tandenborstel. Het Internet of Things is geen hol toekomstbegrip meer, maar een concrete realiteit. Maar IoT heeft wel te kampen met dezelfde kinderziektes als tijdens de beginjaren van het internet. Lang niet alles is intergeconnecteerd, het ene IoT-toestel spreekt nog niet met het andere, er is een gebrek aan overkoepelende standaarden en er is het inherente veiligheidsrisico omdat fabrikanten het bijvoorbeeld niet zo nauw nemen met security.
Hoe het Internet of Things u op kosten jaagt
Maar er zijn nog andere problemen. Zal ik u drie voorbeelden geven?
1. Wat als de cloudservice verdwijnt?
Ik ben een gadgetfreak. Zo liep ik een tijdje rond met het Basis Peak smartwatch van Intel. Superhorloge met real-time hartslagmeting – tot u spreekt een tevreden klant. Helaas waren er wel andere klanten met problemen, wat Intel zelfs tot een recall noopte. Omdat de fabrikant de problemen maar niet opgelost kreeg, doekte het bedrijf uiteindelijk de hele divisie op en daarmee ook de cloudservice die de datacaptatie van het horloge verzorgt.
Van de ene op de andere dag werd mijn slim horloge gedegradeerd tot een dom horloge.
Het gevolg: van de ene op de andere dag werd mijn slim horloge gedegradeerd tot een dom horloge. Een Thing zonder Internet. Idem met mijn smart tv van de eerste generatie: zowat alle apps zijn ondertussen automatisch stopgezet en verwijderd door Samsung, die de stekker uit de service trekt. Koop dan maar een ander internet-enabled horloge of televisie, is dus de boodschap.
2. Wat als functionaliteit afgebouwd wordt?
Ik ben een Nintendo-liefhebber. Zo hebben we al jaren een Wii-spelconsole in huis die uiteraard vooral door de kinderen gebruikt wordt. Naarmate de console ouder werd en Nintendo nieuwe consoles in de markt zette, werd de internetfunctionaliteit beetje bij beetje afgebouwd. Zelfs de ingebouwde shop gaat nu op de schop. Vanaf 31 januari 2019 kan je geen games meer tanken via de cloud. Koop dan maar een andere internet-enabled console, is dus de boodschap.
3. Wat als je abonnementskosten blijven stijgen?
Ik kan niet zeggen dat ik een liefhebber ben van beveiligingscamera’s. Maar na een woninginbraak tekenden we toch voor een Verisure-bewakingssysteem. Zo eentje met allerlei sensoren die je via een app bedient. Handig, maar het is wel een gesloten systeem. En daar maakt de leverancier misbruik van. Eénmaal per jaar gaat het abonnementsgeld omhoog met makkelijk 10 procent. Wil je dat niet en stop je met betalen? Dan verdwijnt meteen ook alle internetfunctionaliteit en wordt je systeem herleid tot een nauwelijks werkbaar lokaal alarmsysteem. Pure lock-in praktijken dus: de leverancier weet donders goed dat je de investering in de hardware toch niet zomaar opgeeft. Blijf maar betalen of koop een ander internet-enabled bewakingssysteem, is dus de boodschap.
Het zijn maar drie voorbeelden hoe je als consument blijft betalen voor IoT. Nu IoT ook in de bedrijfswereld meer en meer ingang vindt, mag ik hopen dat het daar niet dezelfde richting uit gaat. Die IoT-connectiviteitsleveranciers gaan hun maandelijks abonnement toch niet elk jaar verhogen of hun klanten tot extra upgrades dwingen, zeker? Ze zouden niet durven, toch? En bedrijven hebben in tegenstelling tot ik en mijn gadgets toch een strakke exitstrategie klaar? Ja toch?
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier