Mijn ego is niet groot genoeg voor Klout

Mijn ego is niet groot genoeg voor Klout. Sorry. Ik heb geprobeerd er in te geloven maar ik heb dan toch afgehaakt.

Mijn ego is niet groot genoeg voor Klout. Sorry. Ik heb geprobeerd er in te geloven maar ik heb dan toch afgehaakt. Ik heb op opt-out geklikt. Weliswaar nadat ik eerst moest zoeken via Google hoe dat dan wel precies moest, want op Klout.com vond ik niet meteen hoe. Eerst passeren langs de privacy policy zo blijkt, op de opt-out link klikken en vervolgens een paar keer uitdrukkelijk toestemming geven dat je echt wel wilt weglopen. Dan krijg je trouwens nog zo’n pop-up te zien die je vertelt dat het tot 48 uur duurt vooraleer je account verwijderd is én dat het bovendien nog tot 180 dagen kan duren vooraleer alle ‘sporen’ van je account gewist zijn. Om nog maar te zwijgen over de waarschuwing – of noem het een dreigement – dat het tot 90 dagen zal duren vooraleer ik een nieuwe Klout-score toegewezen krijg in het geval ik de parabel van de verloren zoon wil naspelen. Ach, ik maak mij daar trouwens geen illusies over: bij zulke clouddiensten is weg nooit helemaal weg. Misschien moet ik de test maar doen en nagaan of ik mijn gegevens allemaal kan terugtoveren als ik na 180 dagen terugkeer? Wedden dat?

Niet dat ik dat dus van plan ben, want het nut van Klout ontgaat mij hoe langer hoe meer. Wat is de toegevoegde waarde van een webdienst die op je virtuele ik een score plakt waaruit anderen in één oogopslag moeten afleiden of je ‘invloedrijk’ bent? Wat zegt dat nu écht? Hoe meet je trouwens hoe invloedrijk iemand is? Hoe weeg je een voor sommigen uiterst zinvolle tweet met slechts enkele retweets af tegenover een grappig filmpje met tientallen duimpjes op Facebook? En hoe zet je dat in verhouding tot het aantal vrienden en volgers van de betrokken personen? Klout weet het blijkbaar zelf niet, of waarom zouden hun ingewikkelde, strikt geheime pseudowetenschappelijke algoritmen dan zo vaak wijzigen? Of zoals iemand op Twitter het mooi verwoordde bij de jongste wijziging eerder deze week: Klout lijkt alsmaar meer op waspoeder. Nu nog witter.

Laat ons eerlijk zijn: iédereen die op Klout zit wil het liefst een zo hoog mogelijke score uit de brand slepen en zich op de borst kloppen. Zich vergelijken met collega’s, concullega’s, vrienden en vijanden. Wel, ik wil dat niet meer. Ik wil me niet slecht voelen omdat ik een procentje gezakt ben of omdat mijn score een negatieve curve vertoont als gevolg van godbetert een zuurverdiende vakantie zonder digitaal speelgoed in de buurt. Ik wil mijn ego ook niet zien groeien gewoon omdat ik enkele procentjes gestegen ben. En ik wil niet constant die absurde noodzaak voelen om nog eens naar Klout.com te surfen en te checken of mijn score veranderd is. Dat wil ik niet meer: ik heb zo al genoeg digitale verslavingen. En dus heb ik vandaag van opt-out gedaan. En als jullie dat nu ook massaal zouden doen, ben ik pas écht invloedrijk. Maar dat zal Klout dan niet meer te weten komen. Ook al was ik volgens datzelfde Klout sinds kort invloedrijk over het onderwerp… Klout.