Mondmaskers brengen gezichtsherkenning in de war
Mondmaskers worden in grote delen van ons land ingevoerd om de verspreiding van COVID-19 in te perken, maar ze blijken ook een effect te hebben op de privacy.
De meeste algoritmes rond gezichtsherkenning zijn namelijk niet voorzien op de stoffen en papieren lapjes, zo blijkt uit een studie van het NIST, het Amerikaanse instituut voor standaarden en technologie. Door gezichtsmaskers te dragen die de mond en neus bedekken, wat aangeraden wordt in coronatijden, gaat de accuraatheid van de meeste gezichtsherkenningsalgoritmes naar beneden. Ze registreren, afhankelijk van het algoritme, vijf tot vijftig procent meer fouten.
Daarbij blijken zwarte maskers vaker fouten uit te lokken dan blauwe, en hoe meer van de neus er wordt bedekt, hoe moeilijker het voor het algoritme wordt om het gezicht te herkennen. De test werd uitgevoerd met algoritmes die voor de pandemie waren getraind, wat een en ander verklaart. Een latere test moet bekijken hoe goed algoritmes zijn die specifiek werden ontwikkeld om gemaskerde gezichten te herkennen.
Daarbij moet ook gezegd dat het NIST in dezen ook alleen ‘een-op-een’ systemen heeft getest. De overheidsinstelling bekijkt hier algoritmes die worden gebruikt bij bijvoorbeeld grensovergangen, waarbij het algoritme nagaat of de persoon dezelfde is als de foto op het paspoort. Het gaat hier dus niet om massasurveillance-algoritmes, die een foto gaan vergelijken met een hele database. Vermoedelijk is de foutenmarge daar nog veel groter eens er maskers worden ingezet.
De meeste gezichtsherkenningsalgoritmes meten de verschillende afstanden te meten tussen ogen, oren, neus en mond om iemand te herkennen. Het is dus vrij logisch dat die systemen niet goed werken met een mondmasker dat een deel van die elementen bedekt. Daar moet wel bij gezegd dat er ondertussen andere algoritmes in de maak zijn. Om met maskers om te gaan zouden algoritmes bijvoorbeeld meer kunnen focusen op de ogen. Vorige week patenteerde Apple nog een heel ander systeem, dat kijkt naar het patroon van aders onder de huid. Hoe goed zo’n systeem werkt als er een hoop stof in de weg hangt, is niet geweten.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier