Onze fitness-data delen met onze verzekeraar? Waarom ook niet?

Een Amerikaanse verzekeraar beloont klanten die hun fitness-data delen. Daar komen praktische en privacygerelateerde bezwaren bij kijken, maar Mark Lambrecht ziet ook veel voordelen. “Zodra het juiste kader is gecreëerd en alle consumenten duidelijk zijn ingelicht, ben ik ervan overtuigd dat iedereen graag mee op deze fitnesstrein zal springen”, schrijft hij.

Het artikel op Data News over een verzekeringsmaatschappij die kortingen belooft als ze de data van hun fitness tracker delen, deed heel wat wenkbrauwen fronsen. Privacy-experts hebben hun bedenkingen, en ook de toepasbaarheid roept vragen op. Maar is het in principe niet de logica zelve?

De basisredenering is niet nieuw, en kent al toepassingen in andere sectoren: laat de premie afhangen van het gedrag van de klant, in plaats van minder relevante criteria zoals geslacht, leeftijd en locatie. Autoverzekeringen kennen dit principe al enige tijd, en de meeste klanten lusten dit aanbod wel. Dus waarom zouden we dit niet toepassen op ons dagelijks gedrag om de prijs van ziekte- en levensverzekeringen te bepalen?

Denk er maar even over na. Telkens jij gaat fitnessen, draag je bij tot de vermindering van de risico’s die een verzekeraar neemt wanneer die jou tot klant neemt. Als die verzekeraar daarvan op de hoogte is, is die gerust bereid om jouw premie te verlagen, omdat ze weten dat jij een minder groot risico vormt dan een totaal onbekende, die misschien nooit uit de zetel komt. Dus: hoe meer jij naar de fitness gaat, hoe lager jouw premie. Op voorwaarde dat de verzekeraar dit weet natuurlijk.

Wetten en praktische bezwaren te overwinnen

Toegegeven: er zijn nog heel wat obstakels op de weg. Denk maar aan de toepasbaarheid van zulke modellen. Hoe zou dit in de praktijk verlopen, en hoe voorkom je misbruik van dit systeem? Hoe kan je bijvoorbeeld misbruik voorkomen van mensen die hun fitness-tracker meegeven met anderen die een rondje gaan lopen, terwijl zij in de kroeg nog een rondje trakteren met het uitgespaarde geld?

En dan hebben we het nog niet gehad over de regelgeving. Wie regelt welke data door wie en met wie mogen worden gedeeld? Dat is duidelijk een taak voor onze overheden, in samenspraak met alle betrokken partijen, zowel de verzekeraars zelf als bijvoorbeeld leden van de privacycommissie en andere organisaties die erover waken dat onze data correct worden behandeld. Enkel als alle betrokken partijen tot een consensus komen, en gezamenlijk een model kunnen voorstellen waar iedereen zich kan achter scharen, zal ook het grote publiek bereid zijn om zijn argwaan te laten varen.

Voordelen voor iedereen

Maar de voordelen voor alle partijen zijn dan ook de moeite waard. Het meest voor de hand liggende voordeel: als jij zulke verzekering neemt, ga je er natuurlijk alles aan doen om zo vaak mogelijk te bewegen. Je betaalt minder, je wil – om het even in games-termen uit te drukken – het volgende ‘level’ halen, en je wordt dus spelenderwijs gezonder. Dat laatste lijkt bijna een aangenaam neveneffect, maar het is wel één van de belangrijkste redenen voor de verzekeraar om zulk model voor te stellen.

Nog een bijkomend voordeel: de gegevens die je al bewegend over jezelf verzamelt en met je verzekeraar deelt, zijn ook voor andere partijen interessant. Je huisarts kan hier een uitstekend middel zien om een beter zicht te krijgen op je gezondheid. Farmaceutische bedrijven kunnen met verzamelde data een beter zicht krijgen op de werking en efficiëntie van hun geneesmiddelen. En als we al deze data centraliseren, anonimiseren en daarop analyses loslaten, wordt het pas echt interessant. Studies die het verband tussen beweging en cholesterol blootleggen, bijvoorbeeld, wat op zich weer een basis kan vormen voor verder wetenschappelijk onderzoek.

Kortom: iedereen die op een of andere manier met het welzijn en de gezondheid van mensen is begaan, kan vragende partij zijn voor deze data. En waarom zouden we hier als burgers niet aan meewerken? We zijn intussen al zo ver dat de meesten onder ons graag als orgaandonor dienen wanneer we overlijden. Waarom zouden we dan niet bereid zijn om donor van medische data te worden? Vooral als onze donatie onrechtstreeks ook onszelf nog kan gezonder maken.

Natuurlijk komt precies hier het belang van goede regels en afspraken om de hoek kijken. Iedereen heeft het recht om te weten wat met hun data wordt gedaan en door wie. En ze moeten hier uitdrukkelijk hun toestemming voor geven. Maar zodra het juiste kader is gecreëerd en alle consumenten duidelijk en volledig zijn ingelicht, ben ik ervan overtuigd dat iedereen graag mee op deze fitnesstrein zal springen.