Reclame maken is een vak apart. Als ik naar de radio luister, dan erger ik me – zoals heel veel mensen trouwens – aan de bedroevende en opdringerige reclameboodschappen die ons in de strot geramd worden.
De inventiviteit en goede smaak is vaak ver te zoeken. En toch hou ik van reclame, zeker als die spitsvondig is. Waar ik het zelf moeilijk mee heb is dierenleed. Daarom vind ik de Belgacom-spot waarin een kikker na lang aarzelen de weg opspringt, en prompt verpletterd wordt onder de wielen van een aanstormende truck, storend. De slogan die erbij hoort – ‘Soms blijf je beter waar je bent’ – is dan weer erg geslaagd. Belgacom voert hiermee campagne om klanten die naar een alternatieve operator zijn overgestapt, terug te winnen. Begrijpelijk. Alleen is de manier waarop niet even smaakvol. Vorige week getuigde een mevrouw in het TV1-programma ‘Klant of koning?’ hoe ze een gepersonaliseerd krantje ontving van Belgacom met artikels waarin haar man een hoofdrol speelde. In die artikels werd gesuggereerd hoe de man tal van kopzorgen had gekregen – en hoe die stress hem bijna fataal was geworden! – sinds hij Belgacom de rug had toegekeerd en de facturen van een andere operator kreeg. Alleen: de man was twee maand ervoor overleden. We hoeven er geen tekeningetje bij te maken hoe de weduwe zich voelde toen ze het krantje onder ogen kreeg. De krant is een in het oog springend initiatief van de dominante operator ook weer met de bedoeling vroegere klanten te overhalen de stap terug te zetten. ‘Klant of koning’ liet nog verschillende andere getuigen aan het woord die zich ook aan het krantje hadden gestoord. Belgacom-woordvoerder Jan Margot excuseerde zich bij die ene mevrouw en wees er tegelijkertijd op dat vele andere mensen het kranteninitiatief wel met de nodige humor hadden ontvangen. Belgacom trekt de campagne niet in, maar zal de teksten aanpassen. Hoe expliciet moet een voorbeeld zijn om de juiste conclusies te trekken?