Sneeuw op de Gletscherstrasse
Onze gentil annimateur Marc jaagt ons de stuipen op het lijf met de presenatie van de laatste tien kilometer op de 2.750 meter hoge Gletscherstrasse, goed voor in totaal 38km. Geen enkele kilometer onder de tien procent. Dat wordt alweer afzien. De vélogemeenschap van ruim 30 it-ers laat het niet aan z’n hart komen.
Onze gentil annimateur Marc jaagt ons de stuipen op het lijf met de presenatie van de laatste tien kilometer op de 2.750 meter hoge Gletscherstrasse, goed voor in totaal 38km. Geen enkele kilometer onder de tien procent. Dat wordt alweer afzien. De vélogemeenschap van ruim 30 it-ers laat het niet aan z’n hart komen.
Filegewijs met de bus opnieuw naar Prutz. En hop de fiets op voor de derde dag op rij. Sommigen krijgen het zuur niet meer uit de biceps. Mee met de snelle jongens, DJJMG, Dirk, Jo, Jan, Marc en Geert. Het leven is immers aan de rappen. Maar haast en spoed… Meteen al platten tube aan de tolgrens. Ouwe schoolmakker Rudi, nu bij Mobistar één van de drijvende it-krachten, trekt de band er mee over. En we klefferen verder, de groep valt uiteen in groepjes van twee, hier en daar een eenzaat. Ongemeen prachtig kronkelend naar boven, met hier een daar al enkele honderden meters boven de 9 procent. Langs het stuwmeer, gosh wat is het hier machtig. We trekken het enige terrasje op alwaar een koperblaasensemble ons warmte en moed inblaast. Marc, Kurt en Wim slagen er in om mij alsnog de Gletscher te laten opklauteren. En gelijk hebben ze, het is nog mooier dan de Stelvio. Sneeuw en gletsjerijs langs de zijkant, maar rien pour rien, het is alweer 22 bochten zuchten en kreunen. Voor de Gert van Ricoh is 38km niet genoeg, die zigzagt over de weg en legt er zeker 50 af. Boven, aan de skilift is het wondermooi en ook Stefan en Katrien zijn in de wolken. Voor iedereen een high five.
Tweede keer plat in het naar beneden rijden en gelukkig in de bezemwagen van de Wim getrokken. ‘s Avonds luidop gezogen voor onze Franz, één van de meest merkwaardigste obers ooit, die te pas en te onpas met de polizei dreigde, maar achteraf toch iedereen nog ‘die letzte’ meegaf. Ook meegemaakt. Probeer nooit je rug te zetten naar inkoper Yvan, want die leperd palmt alle flessen Rioja voor je neus weg in combine met de serveerster. Die mannen van UZ Leuven zijn lepe sjarels.
Zondagmorgen, fris en monter in de bus opnieuw richting Brussel, afgezwaaid en afgekaart met Jan, Gert en Yves, ze hebben me laten winnen. Merci zenne. Met 35-iters en it-managers op stap… het is geven en nemen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier