“Waar moeten we in godsnaam naartoe?”

Wanhoop, ongeloof en verwondering. Dat moeten zowat de eerste woorden zijn die in ons opkomen bij de aankomst op het beursterrein. Dat CeBIT de grootste it-beurs in de wereld is, wisten we al langer. Alleen hadden we geen vermoeden van de ware toedracht van die titel. Het is ook onze eerste keer mijnheer.

Wanhoop, ongeloof en verwondering. Dat moeten zowat de eerste woorden zijn die in ons opkomen bij de aankomst op het beursterrein. Dat CeBIT de grootste it-beurs in de wereld is, wisten we al langer. Alleen hadden we geen vermoeden van de ware toedracht van die titel. Het is ook onze eerste keer mijnheer.

Bij de Messe in Hannover (de expoterreinen zeg maar), moet je je de Brusselse Heizel voor de geest halen, maar dan maal tien. Een wandeling van noord naar zuid neemt al snel een half uur in beslag (ongeveer de tijd die je nodig hebt om door een stad als Leuven te wandelen), en met meer dan 30 grote hallen en congrescentra kwam er maar één vraag in ons op: “waar gaan we in godsnaam eerst naartoe?”

Inderdaad, de Messe heeft meer weg van een kleine stad dan van een expoterrein. Zo rijden er busjes rond die het aanwezige journaille naar het perscentrum brengen, kan je God gaan danken voor al die mooie technologieën in de plaatselijke kerk, en is er zowaar een bloemenwinkel waar mannen met heimwee een bloempje voor hun wederhelft kunnen kopen. Daarnaast vermoeden we dat er meer cafés en restaurants op en rond de Messe te vinden zijn dan in het centrum van Hannover zelf.

Maar goed, voor u zou gaan denken dat we enkel triviale berichtjes gaan posten op onze blog: binnen een uurtje begint het serieuze werk en is er alweer een eerste belangrijke persconferentie. Maar waar was dat ook alweer, en belangrijker: geraken we er nog wel op tijd?