Waarom de fusie tussen Alcatel en Lucent faalde

Ceo Pat Russo en voorzitter Serge Tchuruk worden aan de deur gezet. Na een dikke twee jaar zijn ze er niet in geslaagd om de gigafusie tussen Alcatel en Lucent op het juiste spoor te zetten. Wat ging er fout?

Ceo Pat Russo en voorzitter Serge Tchuruk worden aan de deur gezet. Na een dikke twee jaar zijn ze er niet in geslaagd om de gigafusie tussen Alcatel en Lucent op het juiste spoor te zetten. Wat ging er fout?

De fusie Alcatel en Lucent eind 2006, was het antwoord van de telecomleveranciers op de mergers van de Amerikaanse telecomoperatoren. AT&T was overgenomen door SBC, dat herdoopt werd tot AT&T, en Verizon had MCI ingepalmd. Als dergelijke dergelijke grote spelers ontstaan, dan kan je als leverancier die wereld niet aan met een omzet die niet eens een tiende bedraagt van de inkomsten van de klant. Dat was althans de redenering.

Hoewel Alcatel en Lucent in 2001 een verlovingsperiode, zij het mislukt, hadden doorworsteld. Vijf jaar later, in maart 2006, trokken de Fransen opnieuw naar Lucent en werd de champagne gesabreerd: Alcatel-Lucent, een gecombineerde omzet van 21 miljard euro en meer dan 88.000 werknemers.

Een jaar later stonden er 12.500 op straat. De omzet daalde dramatisch tot 17,8 miljard in 2007 met een verlies van 3,5 miljard euro. Ook in het jongste kwartaal werd nog eens dik 1 miljard euro in het rood geschreven. Het aandeel is sinds de listing in december 2006 met 60 procent gedaald.

Wat is er dan fout gegaan? Waarom mislukken de meeste fusies? In de eerste plaats omdat het inderdaad als een fusie wordt voorgesteld. Fusies werken niet. Overnames werken. Echte overnames. En dat betekent de korte pijn. Wie niet mee wil, moet eruit. Geen eindeloze discussies over wie waar terecht komt, iedereen die zijn terrein afpist. Snelle beslissingen over het productportfolio en de strategie.

Maar Fransen houden van discussies, liefst in anti-chambres. Fransen en Amerikanen hebben zelden goed samengewerkt. Er is niet alleen het cultuurverschil, ook de taal is een barrière. De voertaal van Alcatel-Lucent werd Engels, maar wie Serge Tchuruk ooit hoorde speechen in het Frengels, weet voldoende. Pat Russo heeft nooit greep gekregen op Parijs, ook al werd dat haar hoofdzetel. Ze bleef ‘an American in Paris’.

Het wordt tijd voor een echte ceo die een dergelijke onderneming kan leiden. En ik zeg het maar even boudweg, dat is de Nederlander Ben Verwaayen. Hij was van 2002 tot twee maanden geleden de ceo van BT, kent dus de geplogenheden van telecomoperatoren (eerder was hij ook bij KPN te vinden). Maar vooral, Ben Verwaayen draait ook mee in duistere kamers van Lucent. Hij was er van 1997 tot 2001 de nummer twee.

Toen ceo Richard McGinn gewipt werd na desastreuze resultaten, dacht iedereen dat Verwaayen hem zou opvolgen. Uiteindelijk werd het Pat Russo. Verwaayen zou nu zijn gram kunnen halen en de ceo kunnen worden van Alcatel-Lucent. Het zou de beste zaak zijn voor het bedrijf. Het is alleen de vraag of Ben Verwaayen die handschoen nog wil opnemen.

Pat Russo verlaat in elk geval eind dit jaar Alcatel-Lucent. Overigens krijgt zij een ontslagvergoeding van maximum 6 miljoen euro, of twee keer haar jaarsalaris. De parachute van Belgacom-ceo Bellens ging over drie jaarsalarissen, 9 miljoen euro dus. Het geeft een indicatie waar Inge Vervotte zich op kan vastpinnen. Maar dit geheel terzijde.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content